در زندگی‌مان، گاه به اطراف که می‌نگریم، می‌بینیم چه انسان‌های ساده‌دلی با مغزهای کوچک اما عمرهای بلند در کنارمان زندگی می‌کنند. همین افراد هستند که با صبر و استقامتشان، معنای واقعی زندگی را به ما نشان می‌دهند. شاید تحصیلات یا هوش سرشاری نداشته باشند، اما تجربه‌ها و حکمت‌هایی دارند که حتی افراد باهوش‌تر نیز از آن بهره‌مند نیستند.
این مغزهای کوچک، با همان ذره عقل خود، گاه راه‌های پیچیده را به سادگی پیموده و مشکلات را از پیش رو برمی‌دارند. آنها به ما می‌آموزند که زندگی آن‌قدر هم پیچیده نیست؛ بلکه نیازمند پذیرش و سازگاری است. جمله‌ای هست که می‌گوید "مغزهای کوچک، عمرهای بلند دارند". شاید حقیقتی در آن نهفته باشد. این افراد نه به چیزهای پیچیده می‌اندیشند و نه خود را درگیر مشکلات بی‌پایان می‌کنند.
یک دوست قدیمی روزی به من گفت: "ساده بگیر زندگی را، عمرت بلندتر می‌شود." از آن روز به بعد فهمیدم که این سخن چقدر درست است. این انسان‌های ساده‌دل، با لبخندی ساده، نوری به زندگی ما می‌بخشند. شاید ما نیز باید از آنها بیاموزیم که زندگی را ساده‌تر بگیریم. در جستجوی پیچیدگی‌های زندگی نباشیم، بلکه در ساده‌گی‌ها لذت ببریم. این سادگی‌هاست که زندگی را شیرین‌تر و لذت‌بخش‌تر می‌سازد.
در واقع، این ساده‌دلان به ما نشان می‌دهند که چگونه می‌توان با کمترین دغدغه‌ها و افکار منفی، به عمری طولانی و پر از آرامش دست یافت. شاید به همین دلیل است که گاه از آنها به عنوان حکیمان بی‌نام و نشان یاد می‌شود. آنها به جای غرق شدن در پیچیدگی‌های بی‌پایان دنیا، در لحظه حال زندگی می‌کنند و با همان عقل کوچکشان، شادابی و طراوتی به زندگی می‌بخشند که کمتر در زندگی‌های پیچیده و پراسترس امروزی می‌توان یافت.
زندگی این افراد، سرشار از درس‌هایی است که ما با تمام سواد و دانایی‌مان، هنوز قادر به درک و پذیرش آنها نیستیم. آنها به ما یادآوری می‌کنند که ارزش‌های واقعی زندگی در محبت، صداقت، سادگی و شکرگزاری نهفته است. مغزهای کوچکشان، به آنها این توان را می‌دهد که در میان تمامی آشفتگی‌ها، راه خود را پیدا کنند و همچنان استوار باقی بمانند.
زندگی با مغز کوچک و قلب بزرگ، شاید همان راهی باشد که ما نیز باید در پیش بگیریم. راهی که در آن، به جای پیچیدگی‌ها و دشواری‌ها، سادگی و شادمانی را بیابیم. به راستی که در سادگی، زیبایی و آرامش نهفته است.
#نویسنده : مصطفی ارشد
