ویرگول
ورودثبت نام
مصطفی ارشد
مصطفی ارشد
خواندن ۲ دقیقه·۵ ماه پیش

"" نوشتن بدون فیلتر ""

رهایی از قفس خودسانسوری
رهایی از قفس خودسانسوری


✒️ خودسانسوری مُخل نوشتن است و این حقیقتی است که به عنوان یک نویسنده یا هنرمند نمی‌توان نادیده گرفت. نوشتن، یک فرآیند خلاقانه و بی‌مرز است که از اعماق ذهن و قلب نویسنده برمی‌آید. وقتی به خودسانسوری متوسل می‌شویم، به نوعی دیوارهای نامرئی را پیرامون افکار و احساسات خود می‌سازیم، و این دیوارها جلوی جریان آزاد خلاقیت را می‌گیرند.

نوشتن زمانی به اوج خود می‌رسد که از درون ما، بدون فیلتر و سانسور، بیرون بیاید. ایده‌ها و احساسات ما، حتی اگر تلخ یا دردناک باشند، ارزش ثبت و به اشتراک‌گذاری دارند. خودسانسوری، مانند یک قفل نامرئی است که مانع از بیان واقعیات درونی ما می‌شود. هرگاه قلمم را به حرکت در می‌آورم و می‌گذارم که کلمات بدون محدودیت بر صفحه جاری شوند، حس آزادی و رهایی را تجربه می‌کنم. اما به محض اینکه به خودسانسوری متوسل می‌شوم، این حس تبدیل به یک زندان ذهنی می‌شود که در آن خلاقیتم محبوس می‌گردد.

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های نوشتن، قدرت آن در بیان حقیقت و انعکاس زوایای پنهان زندگی است. نویسنده، با نوشتن بی‌پرده و بی‌سانسور، می‌تواند به عمق‌های ناشناخته خود و جامعه‌اش سفر کند و واقعیات را به روشن‌ترین شکل ممکن بیان کند. اما وقتی به خودسانسوری روی می‌آوریم، در واقع این توانایی را از خود می‌گیریم و نوشته‌های ما سطحی و بی‌روح می‌شوند.

خودسانسوری همچنین می‌تواند باعث ایجاد یک حس ناکافی بودن و ناامنی در نویسنده شود. وقتی دائم به خود می‌گوییم که این جمله یا آن فکر مناسب نیست، در واقع به خود می‌گوییم که آنچه در درون ما وجود دارد، ارزش بیان شدن ندارد. این نوع خودتردیدی نه تنها به کیفیت نوشته‌ها آسیب می‌زند، بلکه به اعتماد به نفس نویسنده نیز لطمه می‌زند.

نویسندگی یک هنر است و هنر نیازمند آزادی است. برای اینکه بتوانیم بهترین نسخه از خود را در نوشته‌هایمان نشان دهیم، باید به خود اجازه دهیم که بدون ترس و محدودیت بنویسیم. تنها در این صورت است که می‌توانیم به عمق‌های واقعی خلاقیت خود دست یابیم و اثری ایجاد کنیم که نه تنها ما را راضی کند، بلکه خوانندگان را نیز به تفکر وادارد و تحت تأثیر قرار دهد.

در پایان، به عنوان یک نویسنده باید به یاد داشته باشیم که خودسانسوری دشمن خلاقیت است. باید به خود اجازه دهیم که بدون ترس و محدودیت بنویسیم و به حقیقت درونی خود وفادار بمانیم. فقط در این صورت است که می‌توانیم به اوج‌های جدیدی در نوشتن دست یابیم و اثری خلق کنیم که واقعاً ارزشمند باشد.

نویسنده: مصطفی ارشد

خودسانسورینویسندگیتمرین نویسندگیخلاقیت
* نویسنده و شاعر * صاحب کتاب‌های : شاعرانه‌ی عشق - اناردون – داستان‌های زیرپوستی - عشق، قرنطینه، مرگ و چندین اثر مشترک دیگر در نشرهای مختلف داستان‌نویس اجتماعی و طنز http://www.mostafaarshad.ir/
شاید از این پست‌ها خوشتان بیاید