تصور کنید روزی فرا رسد که یک شاعر، با قلمی در دست و دفتری پر از اشعار ناب، به مسند ریاست جمهوری بنشیند.
چه دنیایی می‌توان انتظار داشت؟
شاید این تخیل، به نظر بسیاری دور از واقعیت باشد، اما این رویا، جهانی دگرگون و متفاوت را نوید می‌دهد؛ دنیایی که در آن، سیاست و هنر در هم تنیده و آمیخته می‌شوند و واژه‌ها جایگزین توپ و تفنگ، و اشعار به‌جای شعارهای پوچ و بی‌معنی می‌نشینند.
وقتی یک شاعر، رئیس‌جمهور می‌شود، نخستین تغییر، در زبان سیاست رخ می‌دهد؛ زبان سیاست، دیگر سرد و خشک نخواهد بود؛ کلمات، با لطافت و زیبایی بیشتری بر زبان جاری می‌شوند. خطابه‌ها، به قصیده‌هایی بدل می‌شوند که نه تنها گوش‌ها، بلکه قلب‌ها را نیز نوازش می‌دهند. شاعر-رئیس‌جمهور، با زبان شعر، سیاست را به عرصه‌ای انسانی‌تر و لطیف‌تر تبدیل می‌کند.
در دوران حکومت یک شاعر، قوانین و مقررات، رنگ و بوی دیگری می‌گیرند، این قوانین، دیگر تنها برای تنظیم رفتارهای اجتماعی نخواهند بود؛ بلکه به دنبال آن‌اند که روح انسان‌ها را نیز نوازش دهند.
عدالت، نه تنها در دادگاه‌ها، بلکه در زندگی روزمره مردم جاری خواهد بود، شاعر-رئیس‌جمهور، با الهام از شعرهایش، جامعه‌ای می‌سازد که در آن، مهربانی و همدلی جایگزین دشمنی و خصومت می‌شود.
در چنین دنیایی، هنر و فرهنگ، جایگاه ویژه‌ای خواهند داشت، مدارس و دانشگاه‌ها، به معابد دانایی و خلاقیت تبدیل می‌شوند؛ کودکان و جوانان، با عشق به یادگیری و کشف، به آینده‌ای روشن و امیدوارکننده نگاه می‌کنند.
هنر، به عنوان زبانی جهانی، مرزها را می‌شکند و انسان‌ها را به یکدیگر نزدیک‌تر می‌کند. شاعر-رئیس‌جمهور، با الهام از اشعارش، ملت‌ها را به سوی دوستی و تفاهم هدایت می‌کند.
وقتی یک شاعر، رئیس‌جمهور می‌شود، سیاست از ریا و دورویی پاک می‌شود؛ صداقت و شفافیت، جایگزین پنهان‌کاری و فساد می‌شود. شاعر-رئیس‌جمهور، با دل و جان، برای مردمش کار می‌کند و از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کند. او می‌داند که قدرت، وسیله‌ای برای خدمت است، نه ابزاری برای تسلط و کنترل.
شاید این تصویر، در دنیای واقعی، آرمانی و دور از دسترس به نظر آید، اما به‌راستی چه چیزی می‌تواند از آرزو و خیال، زیباتر و الهام‌بخش‌تر باشد؟
شاعر-رئیس‌جمهور، نمادی از امید و امکان‌پذیری است؛ نمادی از اینکه حتی در سخت‌ترین شرایط، هنر و انسانیت می‌توانند راهگشای مسیر باشند.
پس بیایید، با هم، در رویای این دنیای متفاوت، غرق شویم، دنیایی که در آن، شاعران بر مسند قدرت نشسته‌اند و با کلماتشان، جهانی زیباتر و انسانی‌تر را می‌سازند.
بیایید بیاموزیم که حتی در دنیای پرهیاهو و پرتلاطم سیاست، جایی برای شعر و زیبایی وجود دارد؛ جایی که کلمات، به واقعیت تبدیل می‌شوند و رویاها، به حقیقت.
نویسنده: مصطفی ارشد
