آدمای زیپی

_

چند وقت پیش زیپ کاپشنم کنده شد و مجبور شدم چند روزی رو بدون زیپ سر کنم. هر بار که می رفتم بیرون سعی می کردم با دست پره های کاپشن رو نزدیک به هم نگه دارم که هم سرما کمتر اذیتم کنه و هم یه جورایی تناسب کاپشن رو حفظ کرده باشم. البته تا حدودی کار بیهوده ای بود چرا که سرما اون هم سرمای همدان گوشش به این حرف ها بدهکار نیست. اهمیت خیلی چیزا رو تا زمانی که وجودشون نیاز نباشه به درستی درک نمی کنیم، مثل اون گلوله کوچیک نوک خودکار که جوهر رو روی کاغد پخش می کنه یا اون پیچ ریزی که دسته عینک رو نگه می داره و خیلی چیزای دیگه...

میرم یکی از راسته بازارهای میدان امام که از قضا چند تا خیاط مشغول کارن.

-آقا سلام خسته نباشی

+قوربانِت، بفرما

-یه زیپ کاپشن می خواستم

+کودامشِ می خوای؟ پلاستیکی یا آهِنی؟

-آهنی لطفا

حساب می کنم و میام بیرون. زیپ رو تا زیر چونه بالا می کشم آخه هوا خیلی سرده. به قول همدانیا زوقوم میواره. راهم رو از بازار به سمت اتاق کج میکنم. حالا نقش این زیپ کوچولو رو خوب می فهمم. نه اینکه سرما رو از بین برده باشه ها اما خب قابل تحمل ترش میکنه. با خودم فکر میکنم خیلی از آدمای دوروبر ما هم مثل همین زیپ می مونن شاید تا زمانی که نبودشون احساس نشه خیلی به میزان اهمیتشون پی نبریم. اونا بدون اینکه به روی مبارکتون بیارن و حتی منتی بزارن هواتون رو دارن. اسمشون رو میزارم "آدمای زیپی".توی روزای سرد زندگی، بد بیاری ها و مواقعی که حال دلتون خوب نیست "آدمای زیپی"از راهمی رسن و سر و ته غم رو هم میارن، تناسبتون رو حفظ می کنن و دیگه مجبور نیستید دستتون رو از جیبتون دربیارید و پره های کاپشنتون رو بگیرید. "آدمای زیپی" همیشه سپر میشن جلو روزای بد و البته همیشه هم سرشون پایینه و پیش کسی جار نمی زنن.

این روزا هوا خیلی سرده خییییلی

مراقب "آدمای زیپی" زندگیتون باشید.

#آدمای_زیپی

#مصطفی_کولیوند

@Nagoftehaye_M_Koolivand