/این یک مقاله علمی نیست/
اصطکاک باعث فرسودگی قسمت های متحرک دستگاه ها می شود. اصطکاک نیروها را با تبدیل به حرارت هدر می دهد. روزانه میلیاردها دلار هزینه صرف جبران خسارات ناشی از اصطکاک می شود. اصطکاک -این غول بی شاخ و دم- اگر نبود، لازم نبود برای به حرکت درآوردن هر جسمی این همه نیرو هدر دهیم، کارها سریع تر بود و بشر پیشرو تر.
اگر اصطکاک نبود، هیچ موجودی در جهان امکان حرکت نداشت! هیچ دوچرخه، موتور و اتوموبیلی شروع به حرکت نمی کرد و اگر هم در حال حرکت بود نمی ایستاد. اگر اصطاک نبود هیچ گرمایی تولید نمی شد و هیچ پدیده ای در مکان درست قرار نمی گرفت. در نگاهی کلی تر، اگر اصطکاک نبود اقلیم زمین به این شکل نبود و امکان سکونت میسر نبود.
نه کاملاً بد و نه کاملاً خوب. جایی درست در میانه راه. جایی که هر پدیده درست همان جا قرار می گیرد. خاکستری مطلق! به وقتش خوب و به وقتش بد. نبودش ناممکن و بودنش هدر دهنده انرژی.
نگاه اول – انگیزشی:
اصطکاک بر دو نوع است. ایستایی و جنبشی. به طور ساده همواره اصطکاک ایستایی عددی بزرگتر-مساوی اصطکاک جنبشی است. یعنی تا وقتی ما شروع به حرکت در زندگی نکرده ایم، احتیاج به نیروی بسیار بیشتری برای آغاز داریم. اما وقتی شروع می کنیم و سرعت می گیریم، رفته رفته از مقدار این غول بی شاخ و دم کاسته می شود و راحت تر رو به جلو حرکت می کنیم.
نگاه دوم – انسانی (هدف نگارنده از نگارش این متن):
روابط انسانی بدون وجود اصطکاک شکل نمی گیرند و ترقی نمی یابند. در تمام کسب و کارها این اصطکاک بین افراد است که باعث شکل گیری معاملات، قبول پروژه ها و انجام کارها می شود. روزی که بدون وجود اصطکاک در شرکت شما سپری شده باشد، روزی است که هیچ کاری انجام نشده است. وقتی دو انسان بی تفاوت از کنار هم می گذرند احتمال ایجاد ارتباط بین آن ها به صفر میل می کند. اما وقتی همین دو انسان شروع به کنش نسبت به یکدیگر می کنند، اصطکاک وارد می شود و رابطه را (خوب یا بد) شکل می دهد.
وقتی شما در یک رابطه عاطفی قرار دارید، نبود اصطکاک بسیار نگران کننده تر از بودن آن است. با وجود اصطکاک است که نسبت به یکدیگر به شناخت می رسید، همدیگر را درک می کنید و به هم کمک می کنید تا رفته رفته در تمامی ابعاد اصلاح شوید و ترقی کنید.
اصطکاک را می توانیم یک غول بی شاخ و دم خاکستری در نظر بگیریم که اگر رامِ ما باشد، از حرارتش دنیا را گلستان می کنیم!
