می نویسیم.از زمین و زمان.از آمده ها،رفته ها،خاطره ها.
از من،تو،او ،شما و ایشان.از یاد می بریم خودمان را...
اما از زبان دیگری ها چنان می نویسیم شور انگیز که گویی"ما" همه ایم و"همه"ما..
هنر را نثر می کنیم،هنر را شعر.
نقاشی را می نویسیم و نوشته هایمان نقاشی می شود.
ما درد می کشیم به جای نقاشی!
هنرمند هزاران درد دارد
اما در تمام زندگی خویش
تنها یکی از دردها را می نویسد.
شعر:فرهاد پیر بال
