از جمله مسائل مهم و قابل توجه در جامعه انقلابی ايران، انتظار سازنده و مثبت است. انتظاری که در تمام سطوح جامعه تأثير ويژه برجای گذاشته و امت مسلمان را همواره در حال آمادگی آرمانی نگه دارد؛ آمادگی برای استقبال از كسی كه عدالت و برابری را جايگزين ظلم و جور كرده و حاكميت مستضعفين عالم را تضمين نماید. در مقابل همين تفكر است كه نظام حاکم بر جهان تمام امكانات ضد فرهنگی خود را در قالب ناتوی فرهنگی بسیج نموده تا دو نگاه احياگر ايران اسلامی را از بی اثر کند: نگاه سرخ، كه برگرفته از فرهنگ مقاومت عاشورايی است و نگاه سبز، كه به آينده روشن( انتظار ظهور) در سايه همين مقاومت اميدوار می باشد. اين اندیشه سبز شیعی، در لابلای صفحات مجموعه ها و صفحات ادبی مطبوعات به وفور دیده می شود كه آن را « موعوديه سرايی» می توان ناميد. نمونه شعرها:
دست تـو باز می كند پنجره های بسته را هم تو سلام می كنی رهگذران خسته را
دوباره پاك كردم و به روی رف گذاشتم آينه قديمی غبـار غم نشسته را
شب به سحر رسانده ام ، ديده به ره نشانده ام گوش به زنگ مانده ام ، جمعه عهد بسته را
اين دل صاف كم كمك، شده ست سطحی از ترك آه شكسته تر مخواه ، آينه شكسته را
« سهيل محمودي»
آه می كشم تو را با تمام انتظار پر شكوفه كن مرا اي كرامت بهار
در رهت به انتظار صف به صف نشسته اند كاروانی از شهيد كاروانی از بهار
«عليرضا قزوه »
