خیلی دوست دارم اولین کسی ک اسم "لاک" رو به این قسمت بیرونی لاک پشت داد رو پیداش کنم و ازش بپرسم چرا اینو انتخاب کردی. چرا کلمه دیگه ای اون لحظه نگفتی؟ اصن چرا "لاک پشت"؟ لاک لاک پشت زیر بدنشم هست خب... چرا "پشت؟"
بگذریم...
تو اینجا درمورد لاک تربیت و عادت گفتیم. تو این قسمت میخوایم به لاک آموزش و لاک تفکر بپردازیم. و البته تو این قسمت هم به موارد مرتبط با زندگی خصوصی/شخصی لاک اشاره میکنیم.
تصمیم گرفتم این دوتا لاک رو باهم بیارم چون وحشتناک بهم ربط دارن: "تعلیم و تربیت". به همون اندازه ک عبادت به حساب میاد؛ میتونن باعث نزول آدم به عمق پستی و حقارت باشن. آموزش و پرورش نه قابل حذفن نه قابل نادیده گرفته شدن. بهرحال هر خونه ای بدون ستون ساخته بشه ویران شدنش حتمیه. یه باگ(مشکل) خیلی بدی که تو این 2تا لاک هست اینه ک ما بشدت نسبت بهش حس خوب داریم. مطمئنیم تربیتمون درسته. مطمئنیم تفکراتمون درستن. مطمئنیم فرزندمونو درست تربیت کردیم. و و و... خیلی کم پیش میاد یکی بپذیره آموزش/تربیت اش اشتباه بوده.
از اونجایی که لاک تربیت یکم مفصل تره؛ ابتدا به لاک تعلیم میپردازیم.
لاک تعلیم مث یه غده ی چرکینه تو یه قسمت وجودمون. انگار که مثلا دستمون چرکین شده. و ما بجای اینکه ازش خودمونو جدا کنیم و - یجوری - درمانش کنیم؛ بیشتر تشویقشم میکنیم. و دردشو تحمل میکنیم.
درد؟ بله درد. لاک هیچ کمکی به پیشرفت و رشد نمیکنه. و - به تجربه ی قابل اثبات میگم - هرچیزی ک باعث رشدت نباشه باعث نابودیته. حد وسط نداریم. در نهایت گرایش به یه سمت رشد/نابودی هستش.
ما با آموخته های اشتباه مسیر اشتباهو میریم. و از اون بدتر؛ ادامش میدیم. چرا؟ چرا برای لاک بی معنیه یچیز دیگه اینکه ما از آموخته هامون جدا نیستیم. اصل وجود آدم به یادگیریه. و یادگیری و یادگیری. وقتی شکست میخوری ک دیگه نخوای یاد بگیری.
بعد اینکه لاک تعلیم سوای اینکه مانع یادگیری چیزای جدید میشه؛ مانع رها کردن آموخته های قدیمی هم میشه. قشنگ ذهن و روح رو تحت فشار میذاره که "تو بدون اینا هیچی نیستی" درحالی ک تو قسمت عمده ی موارد شما بدون اونا همه چی هستی! کار بعدی ای که میکنه اثر فعالیت هاتو تو زندگیت کم میکنه. یجور دیگه بگم: شما رو از یچیز بشدت متنفر میکنه و به یچیز دیگه بصورت متعصبانه ای علاقمند میکنه(این موضوع با لاک تفکر مشترکه کموبیش). شما از ریاضی متنفری. چرا؟ چون درست درموردش آموزش ندیدی! حداقل اینجور تو ذهنت مونده.
تو زندگی شخصیت اونجاییش به مشکل میخوری که به شدت به سمت یچیز کشیده میشی و بعد یه مدت کوتاه رهاش میکنی. آدم جدید؛ کتاب جدید؛ علم جدید و و و... بهتر بگم زندگی ای پر از فعالیت های ناقصِ اشتباه و شاید بهم مرتبط ولی جدا از هم.
از یه طرف دیگه جلوی حضور مؤثر در محیط خصوصی (تیم/شرکت/خانواده) رو میگیره چون ما نیاز داریم یاد بگیریم و رشد کنیم
واقعا خوشحالم که هندونه درخت نداره. شما فک کن هندونه ی رسیده از اون بالا میفتاد زمین. بنده خدا هیچیش نمیموند :) . یا مثلا بجای سیب؛ هندونه میخورد تو سر نیوتون. اونموقع بجای جاذبه؛ فاتحشو باید میخوندیم...
علت اینکه اسم درخت هندونه رو آوردم. ما فک میکنیم درخت هندونه خوبه. همه چی هم خوب پیش میره تا زمان میوه دادن. و رسیدن میوه هاش. عملا بیحاصل! چون نه نور کافی به هندونه ها میخوره نه میتونن درست رشد کنن نه هیچی.
ماحصل لاک تربیت پشتی عملا "درخت هندونه" است. آدمی که با کوهی از فشارهای - الزاما محسوس و مستقیم هم نه - بزرگ میشه و تربیت میشه و رشد میکنه و میوه میده. جمله کلیدی لاک تربیت یادتون باشه "لاک تربیت - بعبارت دیگری لاک بی تربیت - ماهیتش از افکار ریشه دار میاد. کاملا درست دارین فکر میکنین! لاک تربیت لاک فکریه ک والدین و خانواده برای بچه هاشون ایجاد میکنن."
و یکی از مشکلات بزرگی که داره - تقریبا - تا زمان میوه دادنش متوجه نمیشیم ک اشتباهه. ما به امید سیب و هلو میکاریم. ولی هندونه... البته ک نشونه های خودشو نشون میده. مخالفت های - بعضا لاک پشتی - بچه ها با رفتار پدر و مادر؛ تند روی ها ؛ کلماتی مثل ازت بدم میاد ، گوشه گیری ها، برخورد های خارج از کنترل و موارد اینچنینی میتونن نشونه ی لاک تربیت باشن
لاک تربیت معمولا خودشو تو 3تا چیز نشون میده: "برخورد های غیرقابل پیشبینی - در زمان درست البته - ؛ روزمرگی(ترکیب عادت و تفکر) ؛ و شخصیتِ بیکاره"
بصورت خلاصه بخوام بگم "شخصیت بیکاره" چی هستش؛ طبق تئوری انتخاب:
شخصیت بیکاره، افراد عجیبی هستند و به تدریج خود را آشکار می کنند. این افراد تمایلی به کار نداشته و برای گذران زندگی به دیگران وابسته اند.
افرادی که شخصیت بیکاره دارند نیاز به قدرت در آنها بالا است ولی هیچ میلی به تلاش و زحمت ندارند و برای دستیابی به اهداف خود تلاش نمی کنند زیرا انجام هر کاری را دور شأن خود می دانند.این افراد حرف های بزرگ می زنند ولی در عملکرد ضعیف و ناچیز هستند.
این افراد در ارتباطات اجتماعی ضعیف عمل می کنند.این افراد تا زمانی که دیگران از آنها حمایت می کنند همراه خوبی هستند اما اگر مسئولیتی از آنها بخواهند شانه خالی کرده و به خشونت و بدرفتاری متوسل می شوند.این افراد در اصل کودکانی هستند که هرگز بزرگ نمی شوند.
اینجا میخوام بگم که پایه ی هر دوتا اختلال شخصیت ضد اجتماعی و شخصیت بیکاره از دو بخش "آموزش و تربیت" تفکر لاک پشتی میان.
.
یچیزو میخوام اضافه کنم اینکه ما صرفا تربیت خانواده رو نداریم. تربیت جامعه رو هم داریم. و هستن کسایی که بر اثر "اثر اجتماعی لاک تربیت" لاک پشت میشن. همچین افرادی تو زندگی شخصیشون در تعارض با ارزش های اجتماعی اطرافشون قرار میگیرن و خب... دیدگاه های لاک پشتیِ یا غیر لاک پشتیِ خانواده در تضاد با دیدگاه های جامعه قرار میگیره و خب اینجاس ک مشکل - معمولا دو قطبی شخصیتی - پیش میاد.
موضوعی بود که حیفم میومد مطرحش نکنم:
اول بگم که درد صرفا قابل احساس نیست. ما زخم روحمونو وقتی حس میکنیم ک عملا درحال مچاله شدنه و تو مرز نابودی. هی به خودمون میگیم چرا اینجور شد؟ چرا تنها شدم؟ چرا انگار کسی منو دوست نداره و این مدل حالتا ک هممون میدونیم. تهش نگاه ک میکنیم میبینیم عه اره اینجا اشتباه فک میکردم و ...
دوم اینکه درد به تنهایی نمیاد. نشونه هایی هم با خودش میاره. ما از کجا میفهمیم مریض شدیم؟ تب، سردرد، گلودرد، لرز و ....
+اینکه نشونه های بیماری های مختلف باهم متفاوتن. بجز یه سری نشونه ی کلی که بهمون میگن صرفا بیمار شدیم؛ نشونه های اصلی بیماری ها باهم متفاوتن. و خب... اصل تشخیص با دکتره. تفکر لاک پشتی نشونه هایی داره ولی اینکه دقیقا چیه و راه درمانشون چیه قطعا - و خواهش میکنم ازتون - زیر نظر یه روانشناس خوب باشه. دیدگاه های تفکر لاک پشتی بشدت ریشه داره. ممکنه به باورهای سالم ذهن هم آسیب بزنه
وظیفه ی روانشناس در مواجه با تفکر لاک پشتی کمتر از یه جراح نیست...
