پسرم، من در این دنیا فاجعه های بسیاری را دیدم و تحمل کردم.. از مهاجرت های اجباری تا ارزش نداشتن عمر و وقت انسانها.. ار تولید خودرو های نا امن و فاجعه سازی تا مواد غذایی فراوری شده و نوشیدنی های پر از قند که با دستکاری شیمیایی بدن انسان را گول میزنند (تا نتواند از خودش دفاع کند و مواد را پس بزند!) تا نمک تقلبی(که تاریخ انقضا
دارد!!) تا مالیات و گرانی و تورم و فقر و الودگی هوا و ناهنجاری های جامعه و خانواده های اسیب دیده و..
تو جایت خوب است پیش خداوند، با اینکه.. میدانم نقطه ی مقابل رشد، رنج است. اما وظیفه من بعنوان پدر این است که آرامش برایت فراهم کنم و از تو در مقابل مشکلات محافظت کنم. آری مشکلات بسیار اند و من راه حل دیگری دارم!!
محافظت از تو در افکار من است و این کار را هم به بهترین شکل ممکن انجام خواهم داد! میدانی.. همه اش خدا بود.. در کنارش بخش کوچکی به تصمیم خودم ربط داشت که به اینجا رسیدم! پس تو در کنار خدا جایت امن است و بزودی من را ملاقات خواهی کرد زیرا زمان پرواز میکند!
من در این دنیایی که پر از حرص و طمع انسانهاست.. دنیایی که از نان و دارو برای کنترل مردم استفاده میکنند و به بدن خدادادی و خارق العاده آنها اسیب میزنند..
جز خدا کسی را ندارم. کسی جز او نمیتواند در همه لحظه ها کنارت باشد.. هیچ انسانی چنین قابلیتی را ندارد! فقط باید تسلیم بود و صبور تا متوجه حضور همیشگی او بود.. گاهی نمیتوان درک کرد فقط باید صبر کرد تا فهمید..
