سلام سلام
اول از همه آزادی از بند کنکور رو در وهله ی اول به خودم و بعد به تمام کنکوری های ویرگولی تبریک میگم.
دوم هم باید بگم که این کتابایی که میخوام درباره شون بگم رو احتمالا تا حالا یا خوندینشون یا داستانشون رو میدونین...پس من توضیح زیادی در اینباره نمیدم.
بدون شک این کتاب یکی از بهترین کتاب هاییه که خوندم...نه به خاطر جملات فسلفی و زیبا بلکه به خاطر حس زیبایی که این کتاب به آدم منتقل میکنه. مهم نیست شما پیرید، جوونید، افسرده اید یا پر انرژی.این کتاب بهتون شور و شوق نوجوونی رو القا میکنه...این کتاب رو شدیدا برای روزهای بی حوصلگی پیشنهاد میکنم درست مثل یه دیازپام واسه آدم عصبی کار میکنه...
حرف های جولی آدم رو به کار و فعالیت وادار میکنه جوری که حس میکنی تا ابد انرژی برای دنبال کردن هدف هات داری...
جولی این رو توی وجود ما نهادینه میکنه که اگه ناراحتی، اگه غمگینی، اگه سختی کشیدی غمگین نباش و ادامه بده.
جین توی این کتاب خییلی قشنگ عمل کرده و دمدمی مزاج بودن و کلا مشکلات بلوغ بچه هارو خیلی نرم و زیبا توی جودی نشون داده جوری که ادم باور میکنه که اینا نامه های یه دختر نوجوون هستن.
در هر صورت این کتاب فوق العاده است...به شدت پیشنهاد میشه...البته نه برای یه بار خوندن بلکه برای هر روز صبح خوندن:))
یکی از دیالوگ های فوق العاده ی جودی:
جهان پر از خوشبختی است ولی اگر هر کسی بخواد راه خودشو بره ممکنه از خوشبختی دور بشه.
خب خب میدونم نود درصدتون مثل خود من اول کارتون این کتاب رو دیدین ...که خب اصلا جای تعجب نداره ولی مطمئن باشید با خوندن کتابش حس های زیبایی صد برابر قشنگ تر از کارتونش به شما القا میشه... حالا شما به این حس های خوب هدیه بودن کتاب و یواشکی خوندنش سر کلاس روهم اضافه کنید دیگه چه شود...
اگه بچه ای توی خونه دارید و میخواید قوه ی تخیلش قوی بشه بهتون شدیدا این داستان رو معرفی میکنم...آنه این باور رو در ما شکل میده که:
دنیا اگر چه ممکنه جای قشنگی نباشه ولی ما میتونیم با خیالپردازی زیباش کنیم
آنه فوق العاده س...وقتی این کتاب رو میخونید تا یه مدت روی همه چیز اسم میزارید...حس میکنید همه چیز زنگی شده و شما میتونید تا ساعت ها با لبخند به همه چیز نگاه کنید...
چند تا دیالوگ زیبا از انه:
تکه کوچکی از نور برای خوش گذرانی پری … و دوباره با شادی فراوان به سوی سرزمین خیال دوست داشتنی مان پرواز کنیم.
همیشه میتونی از همه چیز لذت ببری. من اینو تجربه کردم. فقط باید تصمیم بگیری که اینو میخوای
این دنیا ارزش زندگی کردن رو داره تا وقتی توش لبخند باشه
اصلا مگه میشه این کتاب رو نخونده باشی یا لااقل داستانش رو نشنیده باشی...
به جرئت میگم یکی از تاثیرگذارتری داستان هایی بود که توی زندگیم خوندم...قلم زیبا و ترجمه خیلی خوب هردوش باعث میشه شما یه شاهکار رو بخونین( توی پرانتز بگم هرچی ترجمه قدیمی تر باشه بهتره...دلیلش رو واقعا نمیدونم ولی این رو تجربه بهم ثابت کرده).
خب داستان خیلی چیزا رو بهمون نشون میده...شخصیت ها خیلی زیبا ساخته شدن...نویسنده کاری باهاتون میکنه که عاشق همه شون بشید...شما شخصیت های داستان رو با خوبی ها و بدی هاشون دوست دارین...مهم نیست چی میشه مهم اینه که شما بازم دوسشون دارین...درست مثل اعضای خانواده تون...
خب هیچ چیز به اندازه ی مرگ خواهر سوم توی داستان منو ناراحت نکرد(البته با کوتاه کردن موهای جو هم گریه کردم)...وقتی بت(Beth) مرد انگار روح خونه هم مرد.
جو بهمون یاد میده:
مهم نیست یه موضوع چقدر سخته...ما باید ببخشیم
تا حالا شده عزیزانتون رو به خاطر یه موضوع سرزنش کنید و آزار بدید(هرچند حق با شما باشه) جو به من یاد داد موقع عصبانیت درست قبل از داد زدن یه لحظه از خودم میپرسم اون اتفاق برام مهم تر بود یا این فرد؟
چیز های دیگه ای که یاد گرفتم رو نمیگم? خودتون بخونید خیلی بهتره...البته اگه تا حالا نخوندین.
راستی از این داستان سال گذشته یه فیلم ساخته شده که دیدنش خالی از لطف نیست...به نظرم فیلم زیبایی بود و به شدت پایبند به کتاب(یه قسمت های خیلی کوچیکی رو تغییر داده بودن که قابل صرف نظر بود...مثل اشنایی لاری با خانواده مارچ)
و اینکه این کتاب چهار جلدی هست ولی به نظرم دو جلد اولش خیییلی زیباتر از دو جلد دومه.
پ.ن:میدونم خیلیاتون این کتابا رو خوندین و این پست صرفا جهت یاداوری بود.
پ.ن2:کنکوریای عزیز در چه حالین خبری ازتون نیس:))
