قبل از اینکه دنیای امروز ما، ویروس به درد نخوری به اسم «کرونا» رو به خودش ببینه، دورکاری یه واژه عجیب و غریب بود که وقتی توی گوگل سرچ میکردی، گوگل میگفت:
ساقی هستم؛ این هم نمونه کارم!
جلوتر که رفتیم خیلی از کسبوکارها به صورت موقتی یا دائم بسته شدن. خیلی دیگه از اونها هم مجبور شدن به همون واژه عجیب دورکاری رو بیارن. حالا دیگه این کلمه برای خیلی از ماها کاملا شناخته شده به حساب میآد و تقریبا میدونیم دورکاری یعنی چی؟
اما کسایی که مثل من به یکباره واره دنیای دورکاری شدن، حتما ابتدای مسیر خودشون، چالشهای زیادی رو تجربه کردند. چالشهایی که به مرور زمان با خیلی از اونها کنار اومدیم یا بالاخره یه راهحلی واسشون پیدا کردیم.
توی این مطلب، میخوام تجربیات خودم رو در این مورد بنویسم. تجربههایی که باعث شدن به مرور زمان چالشهای مختلف رو برطرف کنم و بهرهوری بیشتری از دورکاری خودم داشته باشم.
اولین موضوعی که ممکنه همین اول کار باعث بشه نتونین جای دیگهای به غیر از محل کار، فعالیت داشته باشین، «کاری» نبودن محیط هست! یعنی چی؟ یعنی توی اتاقی که همیشه دراز کشیدیم، کتاب خوندیم، بازی کردیم و خوابیدیم؛ نمیشه یهویی لپتاپ بذاریم و بخوایم فعالیتهای کاری داشته باشیم. چون که اون اتاق همیشه برای ما حکم محل استراحت رو داشته.
برای این موضوع، من قسمتی از اتاقم رو به صورت کامل برای کار کردن، آماده کردم. حالا نه به اون صورت که پارتیشن بکشم یا بخوام مرزبندی کنم. اما حداقل به شکلی بود که میتونستم این باور رو به خودم بدم، این قسمت از اتاق فقط مال کار کردنه! نتیجه هم قابل قبول بود و خیلی زود تمرکز بیشتری توی اون قسمت از اتاقم برای کار کردن، پیدا کردم.
توی یه مطلب جدا، راجع به میز کارم بیشتر توضیح دادم. اگه دوست داشتین از اینجا اون رو بخونین.
توی بیشتر مشاغلی که به دورکاری رو آوردن، ساعت کاری هم شناور شده. یعنی اینکه مثلا شما باید 8 ساعت در طول روز کار کنین و برای کارفرما اهمیتی نداره این 8 ساعت، چه زمانی از شبانهروز هست. این موضوع اول کار بسیار خوب و دلنشین هست اما به مرور زمان احساس میکنی یه بینظمی عجیبی وارد زندگیت شده!
برای رفع این موضوع، من یه بازه مشخص برای کار کردن خودم تعیین کردم. مهمتر اینکه یه بخشی از این بازه زمانی صبح، و بخش دیگه عصرها در نظر گرفته شده. اینجوری یه استراحت خوب هم بعد از ناهار به خودم هدیه میدم! شما هم اگه یه مدت به این شیوه کار کنین، مطمئنا متوجه افزایش بهرهوری و تمرکزتون میشین.
اینم بگم که، مثل هر مدل برنامهریزی و زمانبندی دیگهای؛ برای این موضوع هم نباید انتظار داشته باشین هر روز توی بازه مشخص شده، کار کنین. مسلما مشغلههای دیگه زندگی باعث میشن، این زمانبندی تغییراتی داشته باشه. اما با یکم اراده میتونیم، بازه زمانی خودمون رو حفظ کنیم.
وقتی پسر باشین و تنها فرزند باقی مونده توی خونه، همیشه کارهای بیرون به شما واگذار میشن! اگه دختر هم باشین حتما باید به خانواده کمک کنین تا کارهای مختلف رو پیش ببرن. اینها هیچکدوم مشکلی نداره و اتفاقا کاملا جزء وظایف ما هستن. اما مشکل وقتی ایجاد میشه که خانواده نتونن زمان کاری ما رو درک کنند. وقتی با تمرکز در حال انجام کارهات هستی، یهو صدات میزنن و میگن برو بیرون خرید! اون لحظست که احتمالا دوباره یه ناسزایی به کرونا میگیم و میریم بیرون!
اما همیشه خانواده، هوای آدم رو دارن. کافیه بشینین یک بار باهاشون صحبت کنین و زمانهای کاری خودتون رو اعلام کنین. بعدش اونها هم کمکم با شما سازگار میشن و کارهایی که براتون در نظر گرفتن رو، توی تایمهای غیرکاری بهتون اطلاع میدن. به همین سادگی! دشواری هم نداره واقعا!
اما اگه خواهر و برادر کوچکتر دارین یا به هر دلیل دیگهای نمیتونین تو خونه به خوبی کار کنین، باید به فکر راهکارهای دیگهای باشین. از جمله کار کردن توی زمانهایی که بقیه خواب هستن یا کار کردن توی کتابخونه یا کافه...حل این چالش رو بر عهده خودتون میذارم...
یکی از مهمترین مواردی که میتونه بهرهوری دورکاری شما رو افزایش بده، استفاده از ابزارهای مخصوص این کار هست. این ابزارها از قدیم هم وجود داشتن ولی بعد از شیوع کرونا و افزایش دورکاریها، نحوه کاربرد و استفاده اونها تغییر کرده. مثلا بیشتر ماها قبلا از ابزارهای تماس صوتی و تصویری یا ابزارهای مدیریت کارهای شخصی استفاده میکردیم. اما حالا همین ابزارها، میتونن دوکاری رو برای ما سادهتر کنند.
اولین اقدام من در این مورد، تست کردن چند ابزار مدیریت دورکاری خارجی برای این کار بود. چون که پیش از این تجربه استفاده از ابزار مدیریت پروژه ترلو رو داشتم، ترجیح دادم دوباره کارهام رو با ترلو سر و سامون بدم. اما بعد از یه مدت، شرکت به همه اعضا یه ابزار داخلی به اسم بالونت رو معرفی کرد. من هم مثل بقیه همکاران، عضو این برنامه شدم.
بالونت یک پیامرسان و شبکه اجتماعی مخصوص کسبوکارهاست. توی اون میتونین به سرویسهای مختلفی مثل مدیریت پروژه، مدیریت جلسات حضوری و آنلاین، تماس صوتی و تصویری، ساخت فرم، ابزار طراحی نظرسنجی، آزمونساز و کلی سرویس کاربردی دیگه دسترسی داشته باشین. تنوع این سرویسها، باعث رفع یکی از بزرگترین چالشهای دورکاری میشه. یعنی چالش استفاده از نرمافزارها و اپلیکیشنهای مختلف!
دیگه بیشتر از این راجع به بالونت توضیح نمیدم. لینک دانلودش رو میذارم تا خودتون برنامه رو نصب و استفاده کنین. امیدوارم این اپلیکیشن همونطور که روی افزایش بهرهوری دورکاری من تاثیر گذاشت، برای شما هم مفید باشه.
دانلود پیامرسان بالونت
آخرین مورد برای رفع چالشهای دورکاری، هماهنگی با همکارانتون هست. این موضوع با شناور بودن ساعت کاری شما، جدیتر میشه. مطمئنا بخش قابل توجهی از فعالیتهای کاری ما، به همکارانمون وابسته هست. یا باید از یکی یک فایل دریافت کنیم، یا واسه کاری با یک نفر دیگه هماهنگ بشیم. همه اینها وقتی کار به شکل دورکاری باشه، چالشهای جدیدی ایجاد میکنند.
من در اوایل مسیر دورکاری، وقتی کارم رو استارت میزدم، خیلی از همکارانم هنوز خواب بودن! بعد از کلی انتظار، بالاخره قسمتی از کارم که به اونها وابسته بود انجام میشد. وقتی برای کار بعدی آماده میشدم، متوجه میشدم همکارم باید در این مورد نظر بده! حالا اون کجا بود؟ کار امروزش رو تموم کرده بود و دیگه نمیخواست امروز وقت بذاره!
برای رفع این چالش، تنها راهحل ممکن، هماهنگی با دیگر همکاران هست. به خصوص اگه میدونین با تعدادی از اونها، کارهای مشترک زیادی دارین، بهتره ساعتهای کاری مشترکی هم داشته باشین. در غیر این صورت، یا شما دنبال اونها هستین، یا اونها دنبال شما!
از تموم چالشهای دورکاری گفتیم و برای اونها راهحل هم ارایه کردیم. اما بیانصافی هست اگه بخوایم مزایای اون رو در نظر نگیریم!
دورکاری باعث شده کلی از زمان ما که بین مسیر شرکت تا خونه هدر میرفت، ذخیره بشه. هزینههای رفتوآمدمون تقریبا به صفر برسه. بیشتر استراحت کنیم و موقع کار، تمرکز کافی داشته باشیم. با لباس راحت پشت میز بشینیم و هرجور دلمون میخواد کار کنیم!
همه اینها به ما یادآور میشن، دورکاری با تمام چالشهاش، خیلی هم لذتبخشه.
در آخر از شما عزیزان میخوام تجربیات خودتون در این مورد رو واسم توی کامنتها بنویسین. تا بفهمم شما چطوری با چالشهای دورکاری کنار اومدین یا رفعشون کردین.