سال 1977 شاهکار وودی آلن ساخته شد؛ فیلم آنی هال. موفقیت این فیلم منجر شد تا مدیران یونایتد آرتیستز پیام مهمی به او مخابره کنند: «از الان به‌بعد دیگر هرچه می‌خواهی بساز!» همین پیام کافی بود تا عالی‌جناب پس از چندین فیلم کمدی، اولین درام خود را بسازد. فیلم Interiors یا فیلم صحنه‌های داخلی نتیجۀ ورود وودی آلن به سینمای درام بود.فیلم Interiors وودی آلن 8 شخصیت اصلی کوچک و بزرگ دارد که در مسیر داستان حاضر و غایب می‌شوند. شخصیت‌پردازی‌های خوب و انتخاب بازیگران مناسب باعث شده تا در حین تماشای فیلم بتوانیم راحت‌تر با شخصیت‌ها کنار بیاییم و عملکرد ویژۀ هرکدام را آسوده‌تر بپذیریم. نکته دیگر نقش پررنگ زن‌ها در فیلم صحنه‌های داخلی است؛ اتفاقی که در دیگر فیلم‌های وودی آلن هم رخ می‌دهد و معمولا با شخصیت‌های زن تاثیرگذاری در آن‌ها روبه‌رو می‌شویم.
فیلم Interiors اولین فیلم کاملا درام کارنامه هنری وودی آلن است. این فیلم هم‌چنین اولین ساختۀ وودی آلن است که خودش در آن ایفای نقش نمی‌کند. وودی آلن در فیلم صحنه‌های داخلی از آن فضای شهری و نیویورکی خود فاصله گرفته و داستان را در یک خانۀ بزرگ ساحلی و به‌دور از شهر روایت می‌کند. شاید نکته جالب درباره این فیلم آن باشد که در میان دو شاهکار وودی آلن ساخته شده است؛ آنی هال 1977 و منهتن 1979. منتقدین این فیلم را وامدار سینمای اینگمار برگمان، یوجین اونیل (نمایش‌نامه‌نویس برجستۀ آمریکایی)، و آنتوان چخوف دانسته‌اند. علاقۀ وودی آلن به اینگمار برگمان برکسی پوشیده نیست و در این فیلم می‌توان رد پای سینمای او را به‌روشنی مشاهده کرد.
وودی آلن پس از موفقیتش در سینمای کمدی متفاوت، دربارۀ نتیجه‌بخش‌بودن اولین فیلم درام خود بسیار عصبی و نگران بوده است. او در اظهارنظری بعد از اکران فیلم می‌گوید که باید شخصیت پیرل را زودتر وارد داستان می‌کرده تا تاثیرگذاری آن بیش‌تر به‌چشم بیاید.
نقش موسیقی در این فیلم وودی بسیار کم‌رنگ است و بیش‌تر صدای فضا و محیط را می‌شنویم. اگر اشتباه نکنم، به‌جز در سکانس اعلام تصمیم پدر، در هیچ قسمت دیگری از فیلم موسیقی پس‌زمینه را نمی‌شنویم. صدای طبیعت (دریا) نیز در فیلم با حالتی نمادگرایانه بارها به‌گوش می‌رسد.
این نکته را هم ذکر کنم که نام فیلم در آغاز پنجره‌ها (Windows) بوده است؛ که موتیف فیلم نیز همین است. بعدها نام فیلم به‌پیشنهاد دایان کیتون به صحنه‌های داخلی (Interiors) تغییر می‌کند. جرالدین پیج برای هنرنمایی در این فیلم برنده جایزه بفتا بهترین بازیگر زن نقش مکمل شد. او هم‌چنین نامزد جایزه بهترین بازیگر زن در اسکار بود اما همان‌طور که بالاتر نیز اشاره کردم، از کسب آن بازماند. فیلم صحنه‌های داخلی 4 نامزدی دیگر اسکار نیز در پرونده دارد؛ 2 نامزدی برای وودی آلن در رشته‌های کارگردانی و نمایش‌نامه، یک نامزدی برای استاپلتون در شاخۀ بهترین بازیگر زن نقش مکمل، و یک نامزدی نیز برای مل بورن و دنیل رابرت برای طراحی صحنه.
فیلم Interiors در گلدن‌گلوب نیز 4 نامزدی داشت، اما در نهایت هیچ‌کدام از آن‌ها به جایزه منتهی نشدند. وودی آلن نامزد بهترین کارگردانی و بهترین فیلم‌نامه، پیج نامزد بهترین بازیگر زن، و استاپلتون نامزد بهترین بازیگر زن نقش مکمل بودند. میدوارم از یادداشت معرفی فیلم Interiors لذت برده و برای تماشای این فیلم مهجور در میان مخاطبان ایرانی مشتاق شده باشید.-وبلاگ عقاید یک گرگ
