یکی از فلسطینیهایی که با او در ارتباط بودهام محمود جهاد است؛ یک جراح عمومی در غزه. از بالا تا پایین صفحۀ مجازیِ او پُر از فیلم و عکسهایی است که از درمان مردم غزه به اشتراک گذاشته. با خود فکر میکردم که خوشا به حال او که سروکارش با مظلومترینِ اهل عالم است و با یاریِ آنها، مقابل پلیدترینِ اهلِ عالم ایستاده و مبارزه میکند؛ و همچنین، فکر میکردم که بدا به حالِ ما، که همزمان با جنایات رژیم صهیونیستی و وقتی که در ایران «پرچم دشمن» به توسط «افراد نفوذی» و «انسانهای فریبخورده» برافراشته است (امام خامنهای، مهر ۱۴۰۳)، سروکارمان با کسانی است که انگار «همچون اطفال»، در عالم رؤیاهای خویش غرقهاند:
امیر المومنین (علیه السلام): «یا اَشْباهَ الرّجال و لا رِجالَ … ـ ای نامردمان مردمنما، ای آنان که همچون اطفال در عالم رؤیاهای خویش غرقهاید و عقلتان همچون نوعروسانِ تازه به حجله رفته است! دوست داشتم که شما را هرگز نمیدیدم و نمیشناختم که مرا از آن جز ندامت و اندوه نصیبی نرسیده است. خداوند مرگتان دهد که قلبم را سخت چرکین کردهاید و سینهام را از غیظ آکندهاید…»
امام حسین (علیه السلام): «آیا نمیبینید حق را که بدان عمل نمیشود و باطل را که از آن نهی نمیگردد تا مؤمن به لقای خدا مشتاق شود؟ پس اگر اینچنین است، من در مرگ جز سعادت نمیبینم و در زندگی با ظالمان جز ملالت. مردم بندگان حلقه به گوش دنیا هستند و دین جز بر زبانشان نیست؛ آن را تا آنجا پاس میدارند که معایش ایشان از قِبَل آن میرسد، اگر نه، چون به بلا امتحان شوند، چه کم هستند دینداران.»
(هر دو نقلِ قولْ از کتاب «فتح خونِ» شهید سید مرتضی آوینی)
