محمدرضاپریشی
هیچ نمی اندیشی که
چرا جنگ ها فقط میان مومنین خدا
رخ می دهد ؟
چرا نبردها و درگیری ها و تجاوزات و کشت و کشتارها تنها میان کشورها و گروهها و گروهک هایی رخ می دهد که همگی داعیه ی دین و مذهب و حقیقت دارند ؟
آیا برایت این همه برادر کشی و خواهر کشی کمی عجیب نیست ؟
سوالی بر نمی انگیزاند این همه تناقض ؟
آیا اصلا تکانت نمی دهد؟
چرا کشورهای غیر مذهبی با هم
در صلحند ولی پیروان دین ابراهیم
می جنگند ؟
چون نبردِ رهایی بخش ، فسانه است .
یک دقیقه این بازیچه ی بی صاحاب ، این همراه اول و آخرت را بگذار کنار و کمی فکر کن
چرا پیشینیان مان مترادف واژه ی
"جنگ " را " نبرد "
قرار دادند ؟
می خواستند کدام مفهوم را به ما منتقل کنند ؟
نبرد یعنی نه بُرد.
یعنی باخت و دیگر هیچ.
برای چه خوشحالی ؟
از چه شادی ؟
چگونه می توانی برقصی و پای کوبان شربت بتخسی ؟
روحت را چه ارزان شرمسار می کنی
دماوند را خجل ،
ایران را
رو سیه .
چه ساده
چه به سادگی !
