بوف کور
بوف کور از صادق هدایت یکی از آثار محوری ادبیات معاصر ایران محسوب میشود که توانسته از مرزهای فرهنگی عبور کند و توجه اندیشمندان و نقادان جهانی را جلب نماید. این رمان که در سال ۱۳۱۵ خورشیدی منتشر شد، یکی از آثار فراروانگرایانه و با موضوعاتی عمیق درباره ناامیدی، انزوای انسان معاصر و ناخودآگاهی شناخته میشود.
منبع: دیجی کالا مگ
.
تحلیل و بررسی:
همانطور که میدانیم رمان بوف کور مورد توجه تعداد زیادی از کتاب دوستان و دوست داران ادبیات و داستان قرار گرفته و نه تنها در ایران بلکه در بیشتر کشورها ترجمه شده و به محبوبیت به خصوصی رسیده.
داستان مملو از احساس های گوناگون است، ناامیدی، غم، تنفر و رفتارهای ناهنجاری که از شخصیت اصلی داستان سر میزند.
رمان طوری نوشته شده که برداشتِ هر شخص از داستان متفاوت است و خواننده با توجه به احساس ها و دیدگاه های خودش بر زندگی داستان را معنا و درک میکند. خیلی ها با راوی همزادپنداری میکنند و خیلیا ها مخالف صد در صد او هستند.
رفتار و اقدامات راوی را نه میشود محکوم کرد و نه میشود با آنها موافق بود.
به عقیده ی من عشق و نفرت پیام اصلی داستان است.
اینکه یک نفر را آنقدر دوست داشته باشی که با جسم بی جانش معاشقه کنی و برای آنکه دست بیگانه به او نرسد بدنش را تکه تکه کنی و جوری دفن کنی که هیچکس متوجه مزار او نشود؛ یا در آن سوی داستان آنقدر به شریک زندگی ات دل ببندی که بی توجهی او را به جان بخری و قید نیازهای خودت را بزنی و در نهایت بخاطر علاقه ی او به دیگر مردها زمینه را برای هم بستر شدنش با آنها فراهم کنی خیلی عجیب و نشان دهنده ی عشقِ غریبیست و نفرت وقتی به تصویر کشانده میشود که راوی برای اولین بار حس هم آغوشی را با معشوق خود تجربه میکند و در نهایت با به یاد آوردنِ خیانت های معشوقش تصمیم میگیرد چشم های او را از حدقه در بیاورد و او را به قتل برساند.
روایتی شگفت آور از عشق و نفرت که به این خوبی نمیشد روی کاغذ نوشته شود.
امید است هیچ قلبِ عاشقی اینگونه به معشوقش دل نبندد و در دنیای مدرن امروز شاهد عشق و روابط سالمی باشیم که به آدما کمک کند تا دنیا را محل امن تری برای زندگی تبدیل کنند.
مأوا مقدم
