مهمترین درسی که در ماههای پایانی سال ۱۴۰۱ گرفتم و تصمیم دارم آن را در کوله پشتی سال ۱۴۰۲ بگذارم، کاهش کنترل گری، همگام شدن با کائنات، و پذیرش و هماهنگی با چیزها و شرایطی است که دنیا پیش رویم قرار میدهد.
این بازخورد را چندین نفر باتجربه به من داده بودند، اما دو چیز باعث شد که خوب درکش کنم: اول، مثال خوب یک آشنا؛ و دوم، خالی کردن ذهن و تجربه ی بودن و آرامش ناشی از آن.
آن آشنا به من گفت که زمانی خودش هم کسب و کار را خیلی جدی میگرفته و سفت و سخت با آن برخورد میکرده؛ میگفت کم کم یاد گرفته خود را شل کند و نسبت به فرصت هایی که پیش پایش قرار میگیرند، باز باشد و به این ترتیب نتیجه خیلی بهتری گرفته است. گفت مثل اوایل آموزش یک ورزش رزمی است که وقتی شروع به پیشرفت میکنی که یاد بگیری عضلاتت را منقبض نکنی.
فهمیده ام که گاهی لازم نیست همه چیز را تحت کنترل بگیرم. این باعث میشود حوادث غیرمنتظره در کار یا جامعه را راحت تر بپذیرم و هر بار با توجه به شرایط به فرصتها فکر کنم.
امسال به زندگی و کار به عنوان یک مسیر جذاب پرماجرا نگاه میکنم و سعی میکنم از مسیر لذت ببرم. کمی برنامه ریزی میکنم اما بیشتر توجه میکنم که مسیر چه گزینه ها و فرصتهایی پیش پایم میگذارد.
در این روزها که نمی توان در برابر قدم زدن در هوای فوق العاده بهاری و طبیعت زیبا مقاومت کرد، خود را به بهار و بودن در این امید و تازگی میسپارم و ذهن را پر می کنم از تمام حسهای مثبت و حال خوب و خود را مجهز میکنم برای سال سخت و پرچالشی که پیش رو خواهیم داشت.
