این بخش از مستند، از بخش های زیبای آن است. طبیعت آمریکای جنوبی و منطقه آند نمایش داده می شود. در این بخش، شکار گواناکو که از خانواده شترهاست توسط پوماها که شبیه پلنگ ها هستند را می بینیم. سپس مجدد به آبهای اقیانوس آرام برمیگردیم و پنگوئن ها و شیرهای دریایی و رقابت بر سرجا در فصل فرزندآوری. پس از آن جنگل های بارانی و خرس سیاه بر بلندای درخت های غیر قابل دسترس. مناظر منحصر به فردی چون بلندترین آبشار جهان نیز در این وسط فراموش نمی شود. میمونهای تامارین سرپنبه ای که یکی از نایاب ترین میمونها هستند را می بینیم که از گیاهان و حشرات تغذیه می کنند. سپس حشرات نادری مثل مارمولک پینوکیو و قورباغه کوچک سمی که اندازه بند انگشت انسان است و عکسش در فضای مجازی برای همه آشناست. طوطی های ماکائوی وفادار و جوجه هایشان را می بینیم که تا بیشتر از یک سال به والدین خود وابسته اند. و ماهی های پیراپوتانگا در آبهای شفاف که میوه های درختان در دسترس را می خورند. چلچله هایی که پشت آبشارها زندگی می کنند، تخم میگذارند و جوجه ها را بزرگ می کنند. همه و همه بسیار جذاب و دیدنی اند.
با دیدن چنین مستندهایی، به حق درمی یابیم که آنچه که ما از طبیعت می دانیم کمی بیشتر از هیچ است. شاید تنها حروفی بسیار بزرگ که به کلمه هم نمی رسند. در حالیکه طبیعت یک شعر بسیار ناب و رقصان است که در هر لحظه لحن و گفتارش فرق میکند، شعری زنده.
بزرگترین و مشهودترین نکته در طبیعت، هماهنگی آن است. طبیعت هماهنگ است در تمامی بخش هایش و هر کاری را به هدفی می کند. یک دانایی همه جانبه و یک شعور گسترش یافته نه غریزه کور و نابینا به قول مستندساز. و ما که جز تصویری کلی از این طبیعت چیزی نمی دانیم چطور به آن می تازیم؟
مستندساز در وسط و آخر به تخریب های انسانی اشاره می کند. البته راهکاری ندارد و تا این قسمت که قسمت سوم باشد به کاهش مصرف اشاره ای نکرده است.
پایان بخش سوم
بخش چهارم: هفت جهان، یک سیاره، استرالیا
بخش دوم: هفت جهان،یک سیاره،آسیا
