ایدئالیست‌ها (بی‌نقص‌گراها) آدمهای شیک و خاصی نیستند. آدمهای وحشت‌زده‌ای هستند که نگرانند مبادا اشتباهی در کارشان باشد و دیگران ببینند و بفهمند که حضرت والا کامل و بی‌نقص نیستند! که مبادا کسی از آن‌ها ایرادی بگیرد و بلور روح لطیفشان خش بر دارد!
همه ما از قضاوت منفی دیگران می‌ترسیم. بعضی از ما خوب و درست مدیریتش می‌کنیم و بعضی‌هایمان هم بلد نیستیم و یا نمی‌خواهیم مدیریت اوضاع را یاد بگیریم. برخی از ما با وجود این ترس‌ها حرکت می‌کنیم و برخی دیگر به آن‌ها اجازه می‌دهیم مانعمان شوند. و بعد پشت هزار بهانه رنگارنگ پنهان می‌شوم.
اما من نمی‌خواهم بگویم نترسید یا دلایلتان برای فرار و کتمان را فراموش کنید. می‌خواهم بگویم اشکالی ندارد اگر برای پنهان شدن دلیل دارید. عیبی ندارد اگر می‌ترسید که بقیه به چاقی یا لاغری‌تان، به دماغ بزرگتان، به پوست خرابتان، صدای خش‌دارتان، اشتباهاتتان، تخصصتان و یا رفتارتان انتقاد کنند. ایرادی ندارد که نگرانید از اینکه دیگران ایرادهایتان را بفهمند. بترسید! اما در کنار آن بگردید و ببینید دلایلتان برای ظاهر شدن چیست.
اگر هیچ چیزی در زندگی شما نیست که از ترس از نقد یا تمسخر شدن بزرگتر باشد، ایراد از مردم یا رفتار احمقانه‌شان نیست. ایراد از دنیای شماست که آنقدر کوچک است که چند فکر و احساس (ترس و نگرانی) می‌تواند به راحتی خرابش کند.
همه ما انسانیم. انسانی‌هایی ناقص، آسیب‌پذیر و معمولاً وحشت‌زده. اما این مهم نیست. مهم این است که دنیایمان چقدر بزرگ است! مهم این است که دلایلمان برای ماندن و ظاهر شدن و ادامه دادن بزرگتر است یا ترس‌ها و دلایلمان برای پنهان شدن؟ پس از ترس‌هایتان نترسید. آن‌ها معمولاً جایی نمی‌روند. وقتتان را با آن‌ها تلف نکنید. دلایلتان را پیدا کنید! دنیایتان را بزرگ کنید!
ناهید مزیدی، مربی نگرش / تماس با من از طریق وبسایت و اینستاگرام «رسیدن»
