ما آدمایی شدیم که عادت کردیم هر چیزی رو با "یک کلیک" به دست بیاریم.
این فرصت ها در ایام کرونا به موقع به دادمون رسید و هر چیزی رو به یه اشاره و با کمترین خطر به دست آوردیم اما آیا به این فکر کردیم که چقدر از صبور بودن فاصله گرفتیم؟
من یادمه وقتی کارتون فوتبالیست ها رو میدیدیم، یک هفته صبر می کردیم ببینیم شوت سوباسا بالاخره گل می‌شه یا نه؟ اما الان برای هیچ چیزی صبر نمی کنیم و کلا هرچه زودتر، بهتر...
این عجول بودن و بی طاقت بودن به روابط ما هم رخنه کرده. عاشق میشیم اما تحمل نداریم تا رابطه مون رو بسازیم و می زنیم گزینه بعد و بعد و بعدتر… توقع داریم قلب آدما رو هم با یک کلیک به دست بیاریم و خیلی وقتا اون رو براحتی مقایسه می کنیم، نقد می کنیم و قضاوت می کنیم درست مثل یه کالا!
شاید وقتش شده بفهمیم "یک کلیکی" بودن نباید باعث بشه تا آدمای مهم زندگیمون رو از دست بدیم. باید صبر کنیم به پای اون کساییکه یه روزهایی تحمل کردن تا ما اینی بشیم که الان هستیم.
