همه انسان‌ها در دوران کودکی خود بسیار گریه کرده‌اند؛ اما زمانی که به بزرگسالی می‌رسند همواره سعی می‌کنند جلوی اشک‌های خود را بگیرند؛ چرا که گریه کردن شدید را نشانه‌ی ضعف و شرمندگی می‌دانند. اما آیا واقعا اینطور است؟ گریه کردن برای بسیاری از انسان‌ها روشی برای تخلیه ناراحتی و غم است. گاهی بیرون ریختن هیجانات و گریه کردن به اندازه یک نسخه پزشکی می‌تواند مؤثر باشد. تا جایی که روانشناسان معتقدند که افراد با جلوگیری از اشک ریختن به خودشان صدمه می‌زنند. در فرهنگ‌ها و افراد مختلف واکنش‌ها به عمل گریه کردن متفاوت است و برداشت‌های مختلفی از آن می‌شود. عده‌ای خیلی راحت گریه می‌کنند و عده‌ای آخرین بار که گریه کرده‌اند را به یاد نمی‌آورند. در این مقاله درباره جوانب مختلف گریه کردن بحث خواهیم کرد.
گریه یک نوع واکنش رفتاری، هیجانی و عاطفی نسبت به تحریکاتی مانند درد، غم، شادی، شی بیرونی و یا واکنش طبیعی بدن است. گریه به عنوان یک واکنش احساسی فقط در انسان وجود دارد و بعضی از حیوانات مثل فیل‌ها یا تمساح‌ها که گاهی اشک از چشمانشان جاری می‌شود صرفا واکنش‌های طبیعی و بیولوژیک نسبت به محیط بیرونی است. گریه کردن و اشک ریختن دو مفهوم جدا از هم هستند. گریه‌ی شدید عملی است که از حالات و واکنش‌های درونی تاثیر می‌پذیرد ولی اشک ریختن اتفاقی وابسته به گریه کردن نیست و ممکن است حتی وقتی گریه نمی‌کنیم از چشمان ما اشک جاری شود.
قبل از دوران بلوغ معمولا میزان گریه در دختران و پسران برابر است اما بعد از بلوغ با ترشح هورمون پرولاکتین که در تولید اشک تأثیر دارد، باعث گریه بیشتر در زنان می‌شود. طبق تحقیقات، زنان حدود 5 برابر بیشتر از مردان گریه می‌کنند، گریه‌های آنها معمولا پر سر و صدا و با اشک‌های فراوان است اما گریه در مردان معمولا آرام و بدون صدا با اندکی اشک گریه می‌کنند. دلایل گریه کردن در زنان معمولا پس از مشاجره با دیگران و احساس بی کفایتی و بی توجهی است. اما مردان بیشتر پس از احساسات مثبت اشک می‌ریزند.
یکی دیگر از دلایل گریه بیشتر در زنان، بزرگتر بودن غده‌های تولید اشک در زنان باشد. همچنین از نظر مسائل فرهنگی در اکثر جوامع گریه زنان پذیرفته شده‌تر است و این عامل می‌تواند گریه را برای آنها آسان‌تر کند.
محققان همیشه در تلاش بودند که معانی و انواع مختلف گریه کردن را کشف کنند. تقریبا 7 نوع گریه اصلی وجود دارد که می‌تواند گاهی به بیشتر از این برسد اما این 7 نوع آن‌هایی هستند که راحت‌تر به ذهن می‌رسند و بین اکثر افراد مشترک است.
این نوع گریه به ما کمک می‌کند تا احساسات شدید را تخلیه کرده و کمک می‌کند که آنها را درک کنیم. این نوع گریه زمانی اتفاق می‌افتد که ما در معرض یک اتفاق بسیار غم انگیز مثل فوت یکی از عزیزان قرار می‌گیریم. این نوع گریه دارای عمق زیاد و شیب تندی است که نمی‌توانیم آن را کنترل کنیم. اما به مرور زمان که عمق و شیب آن کم شد ممکن است چند روز ادامه پیدا کند و در نهایت یک درک جدیدی از اتفاقی که باعث گریه شده به ما می‌دهد. گریه کردن زیاد می‌تواند از علائم افسردگی باشد.
ارسطو این نوع گریه را عمیق‌ترین نوع گریه می‌داند که در نهایت به تخلیه هیجانی و ایجاد بینش جدید فرد نسبت به آن موضوع احساسی می‌شود. روان شناسان در درمان به دنبال این بینش و درک جدید هستند که اتفاقات تلخ را با خاطرات جدید از آن پیوند بزنیم و نسبت به آن دید مثبتی پیدا کنیم.
این نوع گریه به دو دلیل اتفاق می‌افتد. دلیل اول زمانی است که پس از مدت‌ها احساس شادی و خوشحالی رخ می‌دهد. به این منظور که یک اتفاق خوشحال کننده به طوری که انتظار نداشتید در زندگی شما رخ می‌دهد. مثل بردن یک جایزه بزرگ یا شعله ور شدن یک آتش کهنه وقتی که اصلا فکرش را نمی‌کردید. دوم زمانی است که نوعی خوشبختی و آرامش را که قبلا فاقد آن بودیم تجربه می‌کنیم. این گریه خوشحالی ترکیبی از غم و شادی است. شادی نسبت به از بین رفتن غمی است که در گذشته می‌خوردیم.
وقتی صدای گریه کودک برای رفع نیازش بلند می‌شود شما می‌دانید که باید سریع به آن رسیدگی کنید وگرنه بسیار خشمگینانه‌تر و بلند‌تر می‌شود. هیچکس مثل یک نوزاد نمی‌تواند از عصبانیت گریه کند. عصبانیتی که در جهت توجه نشدن به اون و رفع نشدن نیاز هایش است. در بزرگسالان هم مشابه همین است. گاهی با گریه کردن می‌خواهند نشان بدهند که جهانشان از هم پاشیده است و نیاز دارند که دیده شوند.
این نوع گریه‌یک واکنش کاملا طبیعی نسبت به وقتی است که فرد ضربه محکمی می‌خورد یا آسیب می‌بیند. حتی قوی‌ترین و تنومند‌ترین ورزشکاران هم هنگام آسیب دیدگی و ضربه شدید اشک از چشمانشان جاری می‌شود. گاهی گریه ممکن است با آرزوی همدردی باشد اما در موارد دیگر واکنش کاملا طبیعی بدن نسبت به درد شدید است.
به این نوع گریه «اشک تمساح» هم می‌گویند. این نوع گریه برای برانگیختن طرف مقابل یا ایجاد حس همدردی و احساس گناه در دیگران انجام می‌شود. گاهی این گریه برای متوقف کردن کسی از تنبیه کردن و یا مبارزه با شما نیز انجام می‌شود. فرد ممکن است با گریه کردن کنترل شما را در دست بگیرد و کاری کند تا به خواسته‌اش عمل کنید.
این مورد بیشتر برای زنان کاربرد دارد. به این صورت که چیزی یا اتفاقی آنها را تحت تاثیر و فشار قرار می‌دهد که خودشان از آن آگاهی ندارند. این استرس و فشار ممکن است چند روز ادامه داشته باشد و ناگهان با یک اشاره کوچک این فشار نهفته منفجر شده و به صورت گریه شدید بروز پیدا کند. در این نوع گریه هیچ انگیزه‌ای وجود ندارد و کاملا یک تخلیه هیجانی و رهایی از استرس است.
این گریه برای وقتی است که فرد احساس شکست کرده و برای خودش تاسف می‌خورد. مثل زمانی که فردی از موفقیت و پیروزی دوستش خوشحال است اما همزمان شروع به گریه کردن می‌کند و برای خودش احساس تاسف می‌کند. این نوع گریه کردن هم حس رهایی برای کسی است که گریه می‌کند هم برای برانگیختن حس همدردی دیگران است. با این حال اغلب این نوع گریه باعث ترحم دیگران نمی‌شود و احساس همدردی آنها را نیز خاموشی می‌کند.
برای دریافت مشاوره با مرکز مشاوره زندگی خوب همراه باشید
