حالا این یعنی چه ؟ یعنی هر اتفاقای که می افته به نحوی وجود خودشون شهرشون یا کشورشون رو درونش دخیل میبینند.یعنی از هر اتفاقی دارن یه سری نتایج ثابت میگرن یعنی به بهونه های مختلف میخوان بگن آره ، بالاتر از سیاهی هم رنگی هست و اونم کشوری که توش زندگی میکنیمه. یعنی شرایط اقتصادی بد که پیش میاد ( اسمش رو میشه گذاشت پر چالش حتی نه بد ) اولین ذهنیتی که در جامعه پیش میاد ، احساس وحشت کردن از تبدیل شدن به ونزوئلاست نه انگیزه گرفتن برای تبدیل شدن به آمریکا بعد فاجعه ی اقتصادی 2008 یا ژاپن بعد اینکه با خاک یکسان شد و الان ... .
به بهونه ی اتفاق تلخ امروز برای دانشگاه #علوم_تحقیقات ، یه نگاه کوتاه به تمام اتفاقاتی که برای دانش آموزان و دانشجویان کشور بر اثر اتفاقات مختلف ، میندازیم ، میبینیم آره. یه چیزی بین همشون مشترک بوده و اونم کوتاهی مسئولین مربوطه هستش.من هم با خیلی ها هم عقیدم که باید اون مسئول اخراج و مجازات بشه اما نمیام این موضوع رو تعمیم بدم به نام کشورم نمیام این کار رو بکنم چون دارم از بالا نگاه میکنم!چند کیلومتر برید اونطرف تر آمریکایی که حمل اسلحه کامل آزاده و کم خبر نشنیدیم از قتل عام دانش آموز و دانشجو . خیلی از کشور هایی که آمار تجاوز تو دبیرستان و دانشگاه هاشون از ترافیک ما هم بیشتره! اما اونجا کسی میاد این موضوع رو به اسم کشورش بکشونه ؟
مردمانی داریم که تا کوچیکترین اتفاقی میفته میرن سراغ نبش قبر اتفاقات قبلی و لیست میکنند و یادآور میشن!
انقدر که خوب عید ها و مناسبت های آمریکایی رو گرامی نگه میداریم کاش در این مواقع جای تزریق ناامیدی و بازتاب افکار کوچیک ذهن کوچیکمون یادبگیریم به گونه ی دیگه ای باید عمل کنیم !
خداروشکر زمان جنگ اینستا نبود وگرنه مردمانی که اینجور مسائل رو به هم ربط میدند خدا میدونه باعث ناامیدی چند میلیون نفر میشدند...
اما همیشه این رو یادمون باشه ، مسئول مربوطه از مریخ نیومده ، خارجی هم نیست . از دل خودمون اومده و قطعا از همون ها بوده که وقتی اتفاقی میفتاده مینداخته گردن این و اون . ازونا بوده که مسئولیت کار خودش رو نمیپذیرفته ، ازونا که دلش برای محیط اطرافش نمیسوخته ، ازونا که تا کاری رو بهش زور نمیکردن انجام نمیداده ، ازونا که احساس وظیفه نمیکرده ، ازونا که تا شرایط بحرانی نمیشده کاری نمیکرده...
یه نگاه به اطرافتون بندازید ببینید چندتا از این مسئول های مربوطه داریم!
چندتا مسئول مربوطه ی درون داریم...
