زندگی در کل خیلی پیچیده به نظر میاد و خیلی وقتا نمیدونیم باید باهاش چیکار کنیم یا کدوم تصمیم رو بگیریم و یا چه مسیری رو دنبال کنیم. خیلی خوب میشد اگه ما یه سری قوانین ساده داشتیم که با دنبال کردنشون میتونستیم زندگی بهتری برای خودمون بسازیم. و خیلیا زمان زیادی صرف کردن تا بتونن یه سری قوانین درست کنن تا از پیچیدگی زندگی کم کنن. تو مطلب امروز میخوام ۱۲ قانون که تو ساختن زندگی بهتر بهمون کمک میکنه رو باهاتون به اشتراک بزارم.
این مطلب خلاصه کتاب معروف ۱۲ قانون زندگی اثر جردن پیترسن هست.
دکتر جردن پیترسن یک روانشناس معروف کاناداییه که سخنرانی، مقالات، کتابها و مطالب زیادی در مورد رفتار انسان ها و فرهنگ و روشهای زندگی نوشته. یکی از کتابهای معروفش، کتاب ۱۲ قانون برای زندگی هست که تو این کتاب قوانین راحت ولی خیلی مهمی برای اینکه زندگی بهتری رو داشته باشیم معرفی میکنه.
تو این مطلب این قوانین رو بطور خلاصه باهاتون به اشتراک میزارم و با هم باهاشون آشنا میشیم. البته یادآوری میکنم که این ۱۲ قانون خیلی خلاصه و ساده سازی شده و اگه میخواین وارد جزییات بیشتر و دقیق تر این ۱۲ قانون بشین، حتما پیشنهاد میکنم که کتاب ۱۲ قانون جردن پیترسن رو بخونین.
اما قبل از اینکه وارد مطلب بشیم، میخوام ازتون خواهش کنم که این مطلب رو لایک کنین و با بقیه به اشتراک بزارین. من زمان زیادی رو صرف تولید این مطلب کردم و لایک کردن و اشتراک گزاری شما کمک بزرگی هم به من میکنه هم اینکه این مطلب به دست آدمای بیشتری میرسه تا ازش بهره ببرن.
اگر به مطالب رشد شخصی علاقه دارین، من رو تو اینستاگرام فالو کنین تا مطالب بعدی رو از دست ندین.
ویدیو این مطلب رو میتونین از اینجا نگاه کنین:
لینک آپارات:
لینک یوتیوب:
https://youtu.be/ObquNKWPB9M
یکی از قوانین معروف تو جهان اینه که هرج و مرج همیشه تو دنیا و تو تمام سطوح وجود داره و حالت طبیعی همه چیز تو دنیا به سمت هرج و مرج رفتنه. کلمه عملی این قضیه Entropy هست. Entropy به معنی قدرت هرج و مرج هست که همه چیز را رو به نابودی میبره و احتیاج به تلاش و انرژی هست تا همه چیز رو به نظم برگردونیم و از ازبین رفتنش جلوگیری کنیم. مثلا اگه ما اشیا رو به حال خودشون رها کنیم، اشیا شروع به از بین رفتن و تجزیه شدن میکنن و ما باید انرژی و وقت صرف کنیم تا سالم نگهشون داریم.
همچنین اگه ما زندگیمونو به حال خودش رها کنیم، دچار هرج و مرج میشه و احتیاج به تلاش و صرف انرژی هست تا ثبات و نظم رو تو زندگیمون نگه داریم.
جردن پیترسن ۱۲ قانون معرفی میکنه که به این هرج و مرج تو زندگیمون نظم بدیم و از پوسیده شدن زندگیمون جلوگیری کنیم. این ۱۲ قانون کمک میکنن تا زندگی شاد، با معنی، و موفق رو برای خودمون بسازیم.
صاف ایستادن دو نتیجه قوی داره:
۱. نشون دهنده تسلط و اعتماد بنفس
۲. نشون دهنده مسئولیت پذیر بودن
همچنین تحقیقات نشون داده که شرایط فیزیکی تاثیر توی ذهن و روان داره. مثلا اگه ما قیافه عبوس به خودمون بگیریم، باعث میشه که احساس ناراحتی بکنیم. همچنین اگه ما ظاهری خمیده داشته باشیم و سرمون رو پایین بگیریم به بقیه این رو القا میکنه که ما سطح پایینتری داریم.
وقتی ما همیشه خمیده باشیم و یا در حال لم دادن باشیم یا روی زمین ولو باشیم سختتره که مسئولیت کاری رو قبول کنیم تا اینکه سرپا و صاف وایستاده باشیم و شونه هامون عقب باشه و پاها به عرض شونه باز باشن. و این باعث میشه که احساس قدرت بیشتری بکنیم و تمایل انجام کارهای با هدف داشته باشیم.
یه جمله خیلی معروفی هست که میگه با دیگران طوری رفتار کن که دوست داری اونا باهات اونطوری رفتار کنن. اکثر ماها نگاهی منفی به خودمون داریم و در نگه داری و مراقبت از خودمون خیلی ضعیف عمل میکنیم. مثلا ما اگه مریض باشیم، قرصهامون رو نمیخوریم، یا سر وقت نمیخوریم، یا به اندازه کافی نمیخوریم، یا اصلا دکتر نمیریم. اما اگه ما کسی رو داشته باشیم که بیمار باشه، سریع میبریمش دکتر، قرصهاشو سر وقت و به اندازه بهش میدیم و ازش مراقبت میکنیم. و یا بعضیها که حیوون خونگی دارن، از حیوون خونگیشون خیلی خوب مراقبت میکنن و به تمام نیازهاش تمام و کمال میرسن. اما وقتی نوبت به خودمون میرسه ما اینطوری عمل نمیکنیم.
پس همیشه یادمون باشه، از خودمون طوری مراقبت کنیم که از عزیزانمون مراقبت میکنیم. مراقب غذایی که میخوریم باشیم، ورزش کنیم، مراقب سلامتی ذهنیمون باشیم، مدیتیشن انجام بدیم، به خودمون انگیزه بدیم و پتانسیل خودمون رو فعال کنیم. حتی اگه برای خودمون اینکارو نمیکنیم، برای عزیزانمون اینکارو کنیم تا بتونیم بهتر مراقبشون باشیم.
داشتن دوست خیلی عالیه و باعث میشه شادی، شعف و لذت وارد زندگیمون بشه. بدون داشتن دوست زندگی قسمت بزرگیشو از دست میده و ما توخالی میشیم. دوستان تاثیر زیادی روی همدیگه دارن و باعث تغییر ما میشن حتی بعضی وقتا بدون اینکه بدونیم. تو این زمینه یه ویدیو هم درست کردم که میتونین از اینجا نگاه کنین.
شاید خیلیاتون این جمله رو شنیده باشین که ما میانگین ۵ نفری هستیم که بیشترین وقتمون رو باهاشون میگذرونیم. این جمله واقعیت داره و آدمای اطراف ما خواه ناخواه روی ما و زندگی ما تاثیر خیلی زیادی دارن. حالا که آدمای اطراف و دوستامون انقدر مهمن، ما این وظیفه مهم رو در قبال خودمون داریم که دوستانی رو پیدا کنیم که تاثیر مثبتی تو زندگیمون دارن.
ما انسانها عادت داریم که برای همه چیز ارزش تعیین کنیم و عادت داریم که همه چیز رو با هم مقایسه کنیم و در این بین همیشه خودمون رو هم با بقیه مقایسه میکنیم. و الان با پیشرفت تکنولوژی و شبکه های اجتماعی این کار خیلیم راحت تر شده. مثلا هزاران سال پیش بیشترین کسی که ما میتونستیم خودمون رو باهاشون مقایسه کنیم افراد قبیله خودمون بودن و حتی روحمون هم خبر نداشت که جای دیگه ای یه قبیله ای هست که وضعیتشون خیلی از ما بهتره و نمیتونستیم خودمون رو با اونا مقایسه کنیم. اما الان ما خیلی راحت میتونیم خودمون رو نه تنها با اطرافیان و فامیل مقایسه کنیم، بلکه با میلیاردها، سلبریتی ها ، آدمهای معروف، آدمهای موفق، و هرکس در هر جای دنیا. اینکه اونا زندگی بهتری دارن، یا پول بیشتری دارن، یا خوشگلترن، یا هیکل بهتری دارن، یا موفقیتهای بیشتری دارن و و و و
همه این افکار، افکار مخرب هستن و باعث نارضایتی، سرخوردگی و عصبانیت میشن و ضررش همش فقط و فقط به خودمون میرسه و باعث میشه اعتماد بنفسمون رو از دست بدیم، از خودمون ناراضی باشیم، و همیشه احساس کمبود و سرخوردگی کنیم. تازه خیلی وقتا ما واقعیت زندگی دیگران رو نمیدونیم، و نمیدونیم که چقدر تلاش کردن و چه شرایطی رو داشتن و چی شده و چقدر طول کشیده تا به اینجا برسن. حتی ممکنه یه سریاشم اصلا دروغ باشه و فقط برای قمپز در کردن تو دنیای مجازی باشه.
به خاطر همین، به جای مقایسه خودمون با امروز دیگران، ما باید خودمونو با دیروز خودمون مقایسه کنیم و سعی کنیم از دیروز خودمون بهتر باشیم، حتی اگه شده ۱٪ بهتر.
در نگاه اول ممکنه این قانون یکم عجیب بنظر بیاد. ولی جردن پیترسن میگه که دو دسته از پدر مادرها هستن که باعث میشن بچشون وقتی فرد بالغی بشه نتونه تو اجتماع خودشو خوب جا بندازه. گروه اول پدر مادرهایی هستن که به بچه آزادی بیش از حد میدن و حتی اگه بچشون کار بدی انجام بده چیزی بهش نمیگن و رفتار درست رو به بچشون گوشزد نمیکنن. گروه دوم گروهی هستن که بیش از حد سخت گیرن. این گروه برای همه چیز قوانین سختی دارن و بچه رو به شدت مواخذه میکنن. تا حدی که بچه حس میکنه هیچ آزادی عملی نداره.
البته اول اینو بگم که من خودم هنوز پدر نیستم و قبول دارم که بچه بزرگ کردن کار خیلی خیلی سختیه. اما وقتی به فرزندان این دو گروه نگاه کنیم میبینیم که این فرزندان اکثرا تو جامعه دچار مشکل میشن.
در کل تو این قانون جردن پیترسن میگه اگه فرزندتون کاری میکنه که شما بدتون میاد، احتمال خیلی بالایی هست که افراد زیاد دیگه ای هم از این کار فرزند شما خوششون نیاد. و برخلاف شما که مجبورین همیشه با فرزندتون باشین و فرزندتون رو با خوب و بدش بپزیرین، بقیه افراد جامعه مجبور به این کار نیستن و این باعث طرد شدن فرزند شما تو جامعه میشه. پس اگه فرزند شما رفتار و کارهای منفی انجام میده این وظیفه شماست که سعی کنین با روشهای درست ذهنش رو باز کنین تا بتونه راههای بهتر و رفتارهای بهتر رو ببینه، یاد بگیره، و انتخاب کنه.
این قانون به این معنی نیست که ما باید حتما بدون نقص باشیم و یا زندگی عالی ای داشته باشیم. بلکه به این معنیه که ما باید دقیق به تمام نواحی زندگیمون نگاه کنیم و تصمیماتی که میگیریم رو بررسی کنیم تا از اشتباهات بعدی جلوگیری کنیم. کارهایی که به طور واضح خوب نیستن رو انجام ندیم. عجولانه بقیه رو قضاوت و سرزنش نکنیم. یه جمله معروف تو این زمینه هست که اگه هر کسی خونه و محیط اطراف خودش رو تمیز کنه و تمیز نگه داره، دنیا به جایی پاک تبدیل میشه. این جمله تو این زمینه صدق میکنه. قبل از اینکه از بقیه ایراد بگیریم، اول سعی کنیم ایرادای خودمونو ببینیم و سعی در برطرف کردنشون داشته باشیم.
زندگی عادلانه نیست. زندگی راحت نیست. همیشه تو زندگی پستی و بلندی وجود داره. هر کسی بالاخره تو برهه ای از زندگی رنج میبره. ما متولد نشدیم که زندگی ای رو داشته باشیم که فقط توش خوشی باشه. قرار نیست زندگی فقط خوشی باشه، یا عادلانه باشه، یا فقط فان باشه. اما زندگی قراره معنادار باشه. ما چه بخوایم چه نخوایم رنج میبریم، اما این رنج بردن باید ارزش زندگی ای که میسازیم و به جا میزاریمو داشته باشه.
ما باید سعی کنیم کارهایی رو انجام بدیم که پشتشون هدف و معنا هست. نه کارهای راحت
اعتماد چیزیه که خیلی سخت بدست میاد و راحت از دست میره. اعتماد برای پیشرفت جامعه و شادی آدمهای توی جامعه مهمه. و راستگویی یکی از مهمترین چیزها برای ساخت اعتماده. راستگویی میتونه سر حرف وایستادن، راست گفتن در مورد اتفاقات و تجربیات، و توصیف دقیق فهم ما از واقعیت باشه. مهم اینه که چیزی که تو ذهمنون میگذره، با حرفی که میزنیم، و عملمون یکی باشه.
این قانون در مورد تواضع حرف میزنه. در این مورد میگه که اگه شما حقیقتی رو میدونین، نباید اون رو به زور به بقیه القا کنین. اگه این موضوع حقیقت باشه، بقیه هم با تحقیق به همون نتیجه میرسن. بعضی وقتا هم ممکنه یه چیزی برای ما حقیقت باشه ولی برای دیگران از یه دیدگاه دیگه اون حقیقت فرق کنه. مثلا ممکنه برای من دمای ۲۷ درجه گرم باشه و بگم امروز هوا خیلی گرمه. برای یکی دیگه ممکنه ۲۷ درجه دمای خیلی مطلوبی باشه و بگه امروز هوا خیلی خوبه. هر دو ما داریم راست میگیم. هر دو ما داریم راجع به یک موضوع ثابت حرف میزنیم. اما دیدگاه و تجربمون کاملا متفاوته. با اینکه ممکنه شما خیلی چیزها رو بدونین، اما در مقابل کل دانش و علمی که تو دنیا وجود داره، مقدار دانش و علم یک نفر ناچیزه و همیشه احتمال خیلی بالایی وجود داره که شخصی که دارین باهاش حرف میزنین دانشی در مورد چیزی داشته باشه که شما در موردش هیچ اطلاعی ندارین.
خیلی وقتا مشکلات از این پیش میاد یا به این خاطر مشکلات بزرگ میشن که ما نمیتونیم دقیق منظورمون رو بیان کنیم. وقتی ما در مورد چیزی حرف میزنیم یا بحث میکنیم، اینکه بتونیم دقیق و واضح در مورد اون موضوع حرف بزنیم خیلی مهمه. چون اگه نتونیم اینکارو انجام بدیم، نمیشه راجع به موضوع به خوبی و راحتی بحث کرد و بحث به نتیجه نمیرسه. چون طرفین موضوع متوجه منظور هم نمیشن.
یکی از اتفاقات دیگه مخصوصا وقتی یک زوج با هم بحث میکنن اینه که مسايل و مشکلات گذشته رو پیش میکشن و موضوع بحث رو منحرف میکنن. راه درست اینه که دقیق بشیم و پیدا کنیم که چه چیزی مشکل الان رو به وجود آورده و تا جایی که میتونیم دقیق و واضح روی همین موضوع صحبت کنیم. از کلی گرایی و بسط دادن موضوعات و تکرار موضوعات گذشته خودداری کنین. توانایی اینکه بتونیم خیلی دقیق و واضح بیان کنیم که چی چیزی رو متوجه نشدیم، یا چه چیزی ناراحت یا عصبانی یا خوشحالمون میکنه اولین قدم مهم برای بهتر کردن روابط با دیگران و بهتر کردن زندگی برای خودمون و دیگرانه.
تو قانون پنجم راجع به دو روش کلی بزرگ کردن فرزندان حرف زدیم که نتیجه خوبی برای آینده بچه ها نداره. یه روش دیگه که امروزه بیشتر رایجه، روش هلیکوپتری نام داره. تو این روش پدر و مادر مثل هلیکوپتر از دور و بالا همیشه مواظب بچه هاشون هستن و کل زندگیشون رو تحت نظر دارن. این والدین زندگی فرزندانشون رو کاملا تحت کنترل دارن، اما این کنترل با خوشرویی و خوبی انجام میشه و از روی محبت بیش از حد و نگرانی بیش از حده. این والدین همیشه نگران بچه هاشونن و همین باعث میشه که همیشه بچه رو تحت کنترل داشته باشن و به قول خودمون تو پنبه بزرگش کنن. این باعث میشه که بچه برای جامعه و واقعیتهای زندگی آماده نباشه و نتونه از پس کارهاش بر بیاد. این بچه نمیدونه که چطور با مشکلات روبرو بشه و از پس مشکلات بر بیاد و اعتماد بنفس کافی هم ممکنه نداشته باشه. اسکیت سواری، یا هر ورزش یا فعالیت دیگه ای به بچه یاد میده تا طعم شکست رو بچشه، و برای مقابله با سختیها آماده بشه. یاد میده که چطور از پس مشکلات بر بیاد و تواناییها و قابلیتهای خودش رو پیدا کنه.
قانون آخر در این مورد حرف میزنه که نباید بزاریم تا حواس پرتیهای زندگی و روزمره ما رو از لذت بردن از حال و چیزایی که داریم منع کنن. اینکه باید هر از چندگاهی متوقف بشیم و از دنیای اطرافمون لذت ببریم. مخصوصا الان که اخبار، سوشال مدیا و همه جا پر از خبرهای بده، این خیلی مهمه که خودمون رو از این انرژیهای منفی دور کنیم و زیباییهای زندگی رو ببینیم و ازش لذت ببریم.
خوب این هم خلاصه ای از کتاب ۱۲ قانون برای زندگی اثر جردن پیترسن.
نظر شما چیه؟ به نظرتون کدوم از این قوانین بهتر از بقیه بود؟ در مورد این قوانین چی فکر میکنین؟ فکر میکنین اگه همه این قوانین رو اجرا کنن میشه زندگی بهتر و آرومتری برای خودمون بسازیم؟ میشه از هرج و مرج تو زندگی جلوگیری کنیم؟ نظراتتون رو با من به اشتراک بزارین
اگه به مطالب رشد شخصی و مطالب مشابه علاقه دارین حتما پیج اینستاگرام منو فالو کنین تا مطالب بعدی رو از دست ندین.
ممنونم که تا اینجا با من بودین. تا مطلب بعد خداحافظ
