سلاممم سلاممم اومدم با یک موضوع متفاوت.....
گرچه از نظرم عزت نفس رو هم باید ادامه بدم ولی فعلا میریم سراغ موضوع امروز....
همانطور که در پست اول خواندین میدانید که من صدای خوبی دارم.و در ادامه گفتم که دوره ی فن بیان استاد نصرالله مدقالچی شرکت کردم.
اینبار میخوام بیشتر راجب صدام باهاتون صحبت کنم.صدایی که بیشمار از افراد مختلف به محض شنیدن آن ازش تعریف کردن .
ولی به عکس برای خودم غیر قابل باور بود.....
باورتون نمیشه من کم سن ترین کسی بودم که تونستم وارد کلاس بشم و زمانی که برای دوره ی فن بیان نزد استادم تست دادم و استادم بهم گفت که بیان خوبی دارم و بسیار درزمینه صدا استعداد دارم و و درکل تست رو قبول شدم سرانجام بالاخره باورم شد که استعدادی در من وجود داره و تعریف های متعدد بیهوده نبودن.....
باید بگم واقعا بی نظیر و کمی عجیب بود اینکه استعداد صدا داشته باشم! اونم من!!! و از اونجایی که بابت هر چیزی تو زندگیم درس گرفتم از این مورد هم درس گرفتم و این بود که خودمو و خصوصیاتم رو باور داشته باشم....
گرچه باید بگم از اونجایی که چشم و همچشمی زیاد بود تو مدرسه هیچکس باور نکرد که من صدای خوبی دارم و مدام مسخره م میکردن مثلا یکی از دوستام بهم گفت من اگه جای تو بودم با این صدا روم نمیشد صحبت کنم و....
داخل پرانتز بگم اولش ناراحت میشدم ولی به مرور برام عادی شد و به استعدادم ادامه دادم اونم مثلا شرکت در برنامه های مدرسه و .....
و متوجه شدم رمزش اینه که اهمیت ندم گرچه باخودم مدام میگفتم ای کاش اینطوری نبود....
من سه سال مجری مدرسه بودم و هر برنامه ای بود یا مناسبتی بود معاون پرورشی روم حساب میکرد باورتون نمیشه چقدر حس خوشحالی و غرور و بزرگی داشتم و باید بگم یکی از بهترین احساساتی میتونه باشه که هرکسی باید تجربه ش کنه و این همیشه آرزوی من برای تمامی عزیزانم بوده و هست و خواهد ماند.....
ولی باورتون نمیشه روزی که مدرک فن بیانم و عکسم با استادم و همکلاسی هایم که آخرین جلسه بود گرفتیم رو در اینستاگرام پست و استوری کردم بالاخره باورشون شد و اکثر دوستام از شروع سال نهم دیگه مسخره کردن رو تموم کردن بقیه هم یا نظر نمیدادن یا ادامه داشت مسخره کردنشون ولی میدونین چیه اینجا هم یک چیز دیگر یاد گرفتم این که نیمه پر لیوان رو به اصطلاح همیشه نگاه کنم.....
و به این ترتیب از بین اون همه آدم تنها کسایی اولویتم بود که شنیدن صدام بهشون حس خوبی میده و نظرات و احساس خوبی ازشون دریافت میکنم.
ولی از اونور جاداره تشکر کنم از کسایی که هیچوقت نخواستن نظرات خوب راجب صدام بدن و با اینکارشون باعث میشدن اتفاقا من با قدرت به سمت مراسم صبحگاهی و اجراهای دیگر برم .....
همچنین باید بگم این مسئولیت پروژه های اجرایی مدرسه از بچگی ام یعنی کلاس دوم با من همراه بوده که تابه اینجا ادامه پیدا کرد و نتیجش گرفتن تعداد انبوهی از لوح های تقدیر و گرفتن رتبه های دوم و سوم بدلیل شرکت در گروه سرود بود که هر گاه ناامیدی تمام وجودم رو در بر میگرفت تنها مایه ی امید دوباره برایم بود و در حال حاضر هست.
سال نهم معلم فارسیم نمیدونم راجب اخلاقش چی بگم ولی فقط میتونم بگم واقعا مغرور بود و مدام میگفت من دکترای زبان و ادبیات فارسی دارم....
در صورت اینکه این معلم با درجه ی دکتری ثابت کرد که مقام انسان ها ربطی به دانش و مدرکشون نداره ربط داره به رفتار و برخوردشون....
بگذریم ایشون برگشت به من گفت بی سواد و من بهم بر خورد و واقعا ناراحت شدم و یک دفعه یادم افتاد که من چند روز دیگه باید برم برای کار آزمایشی دوبله که براتون تعریف میکنم در ادامه و باید مدرک فن بیانم رو بیارم.... هیچی دیگه ما رفتیم و گذشت شیرینی گرفتیم بیاریم مدرسه باید بگم دوستام از اونجایی که زرنگ بودن فهمیدن من هدف دارم پس گذاشتم سر زنگ همین معلم پخش کنم که معلمم برنداشت و گفت که من رژیمم و بجاش دوستم برداشت خورد سهم معلم رو.....
داستان از این قرار بود که استادم پس از مدتی درخواست کرد ازم برای کار آزمایشی یک دوبله و رفتم و واقعا تجربه ی جالبی بود همچنین مجدد رفتم و متوجه شدم که انگار قبول شدم ولی دقیقا نمیدونم و در کل واقعا عالییی بود و خیلی خوشحال شدم.
و اینم بگم در حال حاضر دعوت شدم به تست دوبله و شرکت در کلاس های دوبله...... این تازه اندکی از خبره سوپرایز های زیادی در این باره ممکنه باشه که براتون مینویسم در قسمت های بعدی.....
