بدون شک چاپلوسی و تملق دیگران هیچ به معنای تأیید ما نمی باشد. تمام عمرمان دروغ گفتیم تا به پول و قدرت و شهرت دست یابیم که بواسطه آن دیگران را به تحسین خود وا داریم اما همه ما می دانیم که همه کسانی که ما را چاپلوسی می کنند در دلشان چه کینه ای از ما دارند و تمام این چاپلوسیها و تحسین های دروغین نیز تنها برای این است که از ما برای رسیدن به مقاصد خود استفاده کنند و هنگامی که این حقیقت تلخ را در مییابیم از همه کینه می کنیم و خود را انسانی مظلوم می یابیم که هیچکس قدر وجودی مارا درنيافته است.
آیا زمان آن فرا نرسیده که دست از دروغ برداریم و یک بار هم که شده راستی را تجربه کنیم. آغاز راستگویی و صداقت٬ راست گفتن به خود است.
به میزانی که ما زشتیهای نفس خود را ببینیم و آن را باور کنیم انگیزه ای خواهیم یافت که برای خوب بودن.
پاک بودن٬ زیبا بودن و... تلاش کنیم.
و در این صورت است که شهامت راست گفتن به دیگران را خواهیم داشت و از راست گفتن آنان نیز نمی هراسیم.
عمری نمایش انسانیت دادیم حال بیایید برای یک بار هم که شده برای انسان بودن تلاش کنیم....
منبع :دائرةالمعارف عرفانی جلد اول ص ۸۰ اثر استاد علی اکبر خانجانی
برشی از یکی از کتابهای آقای علی اکبر خانجانی می باشد،در تمایل برای دریافت دانلود رایگان ومستقیم تمامی آثار این نویسنده ،روی لینک زیر کلیک کنید:
