بعضی ادما تو زندگیت هستن که حتی با نبودنشونم هستن تو تک تک لحظه های زندگیت حضور دارن و حسشون میکنی مثل اولین دوست که حتی با فکر کردن بهش هم لبخند میزنی.
تابستون بود اولین باری که دیدمش حتی اولین حرفی ک زد و لحنش هم یادم(نگم بهتره اخه از همون بچگی فضول بود)از اون روز به بعد به هر روز زندگیم بر میگردم هستش یا خودش یا فکرش.کم کم اینقدر صمیمی شدیم که دیگ با هیچکس نمیگشتیم. (هفت سنگ دونفره بازی میکردیم /:)
تنها کسی که من و کاملا میشناسی حتی وقتی نگاهشم میکنم میدونه میخوام چی بگم و میخنده. بعد این همه سال با کلی دعوا هنوز یه بار هم قهر نکردیم.یه مدت خوابگاه بودیم سر یه موضوع دعوا کردیم 10 دقیقه بعد داشتیم حرف میزدیم میخندیدیم یکی از بچه ها اومد با تعجب نگاه کرد گفت مگه شما قهر نیستین بهش خندیدیم شاید اون تعجب کرد ولی ما میدونستیم هیچ چیز نمیتونه لحظات خوب باهم بودنمونو بگیره حتی..............
میدونم اینو میخونی میدونم که میدونی با خودتم یه چیزایی هست که فقط با تو خنده داره با تو میتونم به هر چیز احمقانه ای بخندم مارالی جونم همیشه دوست دارم نه به عنوان یه دوست به عنوان یه خواهر که از خودمم به من نزدیکتری
دختر عینکی(فقط خودش میدونه منظورم چیه)
