باب اول گلستان سعدی. حکایت اول

روزی اسیری را نزد پادشاه آوردند. شاه فرمان داد او را بکشند.
اسیر که جان از کف داده می‌دید، زبان به ناسزاگویی گشود. (زبان شاه و اسیر یکی نبود).

شاه از وزیران پرسید: «این اسیر چه می‌گوید؟»
وزیری دانا گفت: «ای پادشاه، او می‌گوید: پرهیزگاران چون خشم می‌گیرند، خشم را فرو می‌نشانند و راه بخشایش در پیش می‌گیرند.»

شاه از شنیدن این سخن دلش نرم شد و از خون اسیر درگذشت.

وزیری دیگر رو به آن وزیر نیک‌گفتار کرد و گفت: «چرا در محضر شاه دروغ گفتی؟ این مرد دشنام می‌داد!»

شاه گفت:
«دروغ او از راستِ تو نیکوتر بود،
که دروغ او مصلحت داشت و راستِ تو از خباثت بود.»