گاهی آدما عوض میشن..
یکی بعد از اینکه یه درد عمیق رو تجربه کرد ، یکی بعداز تجربه یه عشق عمیق ، یا جدایی و وصال و یکی هم کلا عوضیه فقط نسبت به جایگاه بقیه درصدی که بهشون نشون میده رو تغییر میده ( نمونش خودم)
آدمای دسته اول خیلی مورد علاقه منن ، چون معمولا اونا بهترین آدما و حساس ترینشون هستن ، مثل گل میمونن ، باید خیلی حواست بهشون باشه بعد از ی ضربه کاری دیگه قرار نیست شکوفه بدن و رشد کنند....
دسته دوم واقعا ، واقعا میگم، اصلا مورد علاقه من نیستن ، چون انگار خودشون رو بیش از حد غرق چیزی میکنن تا جایی که واقعا بهش وابسته میشن ، این جور احساسات مثل رابطه بادکنک و کاکتوس میمونه ، هرچقدرم که جای زخم هارو بپوشونی بالاخره ی جایی قراره به طور کامل از هم بپاشه.....
دسته سوم واقعا برام قابل قبول نیستن ( خود درگیری دارم با خودم زیاد مهم نیست) واقعا افراد زیادی رو دور و بر خودم دارم ولی شاید یک یا دو نفر واقعا برام مهم باشن ، بقیه طبق جایگاهی که برام دارن درصدی از توجه منو میگیرن ، قبلا اگه کسی که برام مهم بود قهر میکرد یا حتی خودم قهر میکردم بدون استثنا دو روز بعد درحال منت کشی بودم ، ولی خوب تا آخر عمرم قرارم نور چشمی من بمونن؟ نه ، بالاخره ماهم حد آخر داریم ، دروغه که میگن از دل برود هر آنکه از دیده برفت ، از چشم افتاده ولی خوب نه میخوای ناراحت باشه نه اذیت بشه نه......
ولی گاهی همونی که مهم ترینه اینقدر براش در دسترسی که فکر می‌کنه همیشه می‌تونه داشته باشدت ، ولی واقعا نمیتونم اینهمه بهونه گرفتن برای رفتن رو نبینم :) متاسفم من ته تهش قراره تا فردا ظهر منتظرت بمونم بعدش دیگه از آسمون سنگ هم بیاد همه چی تمومه .....
.
.
حالا این وسط یه دسته چهارمی هم وجود داره ، اینا خیلی باحالن ولی خوب دوست شدن باهاشون ریسکیه ، اینا کلا شما بیاید ، برید ، نیاید ، نرید، همینن که هستن ، زیاد تاثیر خاصی ندارید تو زندگیشون ولی معمولا خیلی دوستتون دارن ، ولی بازم نمیتونید با رفتن تهدید کنید چون یهو دیدید رفت و عن شدید ?
در کل آینده نگر باشید روز خوش
