عقب نشینی لثه (Gum recession) یک مشکل دندانی شایع است که در آن بافت لثه که دندان ها را احاطه کرده است، از بین می رود و ریشه دندان ها نمایان می شود. عقب نشینی لثه می تواند دلایل مختلفی داشته باشد.
شایع ترین علت عقب نشینی لثه، بیماری های پریودنتال هستند. پریودنتال یکی از انواع بیماری‌های لثه است و زمانی رخ می دهند که پلاک و تارتار (جرم) روی دندان ها جمع شده و باعث التهاب و عفونت لثه می شوند. التهاب و عفونت می تواند به بافت لثه آسیب برساند و باعث عقب نشینی آن شود.
درمان لثه تحلیل رفته به علت آن بستگی دارد. اگر عقب نشینی لثه ناشی از بیماری های پریودنتال باشد، درمان اصلی شامل جرم گیری (Root planing) است. جرم گیری عمیق ریشه به برداشتن پلاک و تارتار از روی دندان ها و صاف کردن سطح ریشه دندان ها کمک می کند.
در مواردی که عقب نشینی لثه شدید باشد، ممکن است نیاز به جراحی لثه باشد. جراحی لثه می تواند شامل موارد زیر باشد:
در ادامه روش‌های مختلف جراحی که برای درمان تحلیل لثه مورد استفاده قرار می‌گیرند را مرور خواهیم کرد. این جراحی‌ها عبارت‌اند از:
در طول این روند دندانپزشک قسمت آسیب دیده بافت لثه را برگردانده و باکتری‌های مضر را که در زیر این قسمت قرار دارند، از بین می‌برد. بعد از پاکسازی این قسمت، بافت لثه به جای خود بازگردانده شده و ریشه دندان را می‌پوشاند.
امروزه انواع مختلفی از پیوند بافت نرم لثه برای درمان بیماری و چالش‌های مرتبط مورد استفاده قرار می‌گیرد که پیوند بافت همبند را می‌توان رایج‌ترین روش در این بین در نظر گرفت. در این روش دندانپزشک یک قسمت از پوست سقف دهان را بریده و یک قسمت از بافت زیر آن را جدا می‌کند.
سپس این بافت جدا شده در قسمتی از لثه که دچار تحلیل شده است قرار گرفته و ریشه نمایان شده دندان را پوشش می‌دهد. پس از متصل شدن، دندانپزشک قسمت بریده شده در سقف دهان را توسط بخیه به حالت اولیه خود باز می‌گرداند.
در یک روش دیگر از جراحی پیوند لثه، که پیوند لثه آزاد نام دارد، دندانپزشک بدون بریدن پوست سقف دهان، مقداری از بافت این قسمت را جدا کرده و مستقیما به نقطه موردنظر پیوند می‌زند.
بهترین راه برای پیشگیری از عقب نشینی لثه، رعایت بهداشت دهان و دندان است. این کار شامل مسواک زدن دو بار در روز با خمیر دندان حاوی فلوراید، نخ دندان کشیدن روزانه، و مراجعه منظم به دندانپزشک متخصص برای جرم گیری و معاینه است.
