توجه داشته باشید که عصب کشی فرایندی است که ممکن است بیش از یک جلسه طول بکشید. اما معمولاً و در بیشتر مطب‌ها و کلینیک‌ها، در یک جلسه انجام می‌پذیرد. برای اینکه عصب کشی بدون مشکل و با نتیجه‌ی مناسب انجام شود، باید به یک دندانپزشک متخصص ماهر و حرفه‌ای مراجعه کنید و از استریل بودن کار او اطمینان داشته باشید.
معمولاً عصب کشی در مردم ایجاد ترس و اضطراب می‌کند، اما فرایندی است که بیشتر از آنکه درد و یا خطر داشته باشد، نام ترسناکی دارد. عصب کشی درد ندارد و با بی‌حسی که بر روی دندان انجام می‌شود، معمولاً به جز چند ثانیه اول، درد و یا ناراحتی احساس نمی‌کنید. در ادامه قدم‌های فرایند عصب کشی آورده‌شده‌اند.
برای انجام فرایند عصب کشی نیاز به معاینه دقیق دندان و بررسی آن است. باید ریشه‌ی دندان و تعداد کانال‌هایی که دندان دارد مشخص باشند و تک، تک آنها تمیز شوند و پر گردند.
دندان‌ها معمولاً ۱ تا ۴ کانال دارند و همین عصب کشی آنها را متفاوت از هم می‌کند. به همین دلیل و برای شناخت دندان نیاز به معاینه دقیق و تصویر برداری با اشعه ایکس است تا وضعیت ریشه‌ها مشخص شود.
همچنین این تصویربرداری به دندانپزشک کمک می‌کند تا وضعیت عفونت را بشناسد.
برای انجام فرایند عصب کشی از بی‌حسی موضعی استفاده می‌شود. با تزریق ماده‌ی بی‌حس کننده، بیمار دیگر متوجه روند درمانی نمی‌شود.
یک سوراخ در داخل دندان ایجاد می‌شود تا با بیرون کشیدن پالپ، بتوان دندان را عصب کشی کرد. تمامی کانال‌های دندان و محل ریشه‌ها باید تمیز شوند، همه‌ی محتویات آنها تخلیه شود و از هر گونه آلودگی و عفونت پاک شوند.
درصورتی‌که بخش کوچکی از ریشه و یا عصب هم درون کانال‌ها باقی بماند، نمی‌توان گفت که فرایند عصب کشی موفقیت‌آمیز انجام شده است. ممکن است چند جلسه برای تمیزکردن کانال‌ها و شکل دادن به آنها نیاز باشد و همه‌ی این موارد بستگی به شرایط دندان و کانال‌های آن دارد.
معمولاً در این موارد، کسانی که چند جلسه عصب کشی آنها طول می‌کشد، برای اینکه فرایند با مشکل مواجه نشود، کانال‌های تخلیه‌شده را با مواد موقت پر می‌کنند تا زمانی که تمام فرایند تخلیه به طور کامل انجام شود و پر کردن دندان صورت گیرد.
بعد از اینکه کانال‌های دندان به طور کامل تخلیه شدند، برای پر کردن آنها از ماده‌ای به نام gutta percha یا گاتاپرچا استفاده می‌شود. این ماده برای اینکه کانال‌های تخلیه شده برایشان مشکلی پیش نیاید به کار برده می‌شود. گاهی نیز ممکن است یک پلاگر وارد ریشه دندان شود تا از آن حمایت کند و آن را محکم در جای خود نگه دارد.
زمانی که دندان عصب کشی می‌شود، معمولاً و در بیشتر موارد نیازمند روکش هم می‌شود. روکش دندان را حمایت می‌کند. زمانی که بخش‌هایی از دندان تراشیده می‌شوند، دیواره‌ی دندان نازک می‌شود و به همین دلیل در معرض شکستگی قرار می‌گیرد و هر آن ممکن است دچار شکستگی و ترک خوردن قرار بگیرد. زمانی که از دندان با روکش دندان حمایت می‌کنیم، دیگر به این سادگی دچار شکستگی نمی‌شود و برای مدت بیشتری می‌تواند کاربرد داشته باشد و عمر کند.
یک مرحله دیگر در عصب کشی دندان وجود دارد که می‌توان آن را به دو صورت انجام داد. در برخی موارد دندانپزشک با قرار دادن آنتی‌بیوتیک موضعی بر روی محلی که کانال از ریشه تخلیه شده است، از ایجاد عفونت جلوگیری می‌کند. در مواردی نیز بعد از انجام فرایند عصب کشی، به فرد آنتی‌بیوتیک خوراکی داده می‌شود تا بعد از اتمام دوره آنتی‌بیوتیک درمانی، احتمال ایجاد عفونت کاهش پیدا کند.
گاهی ممکن است که عصب کشی اثر بخش نباشد.
منبع: عصب کشی دندان نوشته دکتر محمد نیکزاد جراح و دندانپزشک
