بریف نویسی موضوعی هست که من مدت‌ها ازش غافل بودم و تقریبا 4 5 سال بدون اون جلو می رفتم. خیلی هم بد نبود، ولی خب خیلی هم عالی نبود!
بریف نویسی، صفراُمین قدم شروع یک همکاری موثر بین شما و کارفرماست. اگه بخوام از یک تشبیه استفاده کنم، میتونم به تشابه بریف با اون لحظه که میگن «آقا دوماد و عروس خانوم برن تو اتاق صحبتاشونو با هم بکنن»، اشاره کنم.
آقا داماد و عروس خانوم وقتی برای اولین بار تو جلسه خواستگاری (تو بخون مذاکره) میرن تو اتاق و شروع می‌کنن با هم صحبت کردن، در واقع می‌خوان اولین حرفا رو بزنن و یک سری چیزها رو با هم طی کنن، یعنی یه‌جورایی بریف به طرف مقابل بدن!
تو کار هم همینه. اول شروع هر پروژه‌ای باید با کارفرما، یا اگه مدیر هستی با سرمایه انسانی‌ات، سنگاتونو وا بکنین. خیلی واضح و شفاف، بگین چی می خواین، چی ارائه میدین، چه قیمتی مدنظرتونه و ... .
همین گفتنه که به نظر خیلیا (علی‌الخصوص نیمای 2 3 سال پیش) ساده و بدیهیه و نیازی بهش نیست، قراره گره‌های زیادی از مشکلات احتمالی آینده‌تون باز کنه.
حالا دقیقا تو بریف چی بنویسیم یا چی درخواست کنیم؟ به نظر من این موارد لازمه:
این ها مواردی بود که من با کمک منبع الهام (که پایین پست ذکر کردم) به اضافه تجربه شخصی خودم نوشتم. اما طبیعیه که لیست به همین جا ختم نمیشه.
قطعا در پروژه های مختلف و در اسکیل و حجم و اندازه‌های متفاوت، سوالات و جزئیات بیشتری رو میشه درخواست کرد و داخل فرم بریف آورد.
همه این‌ها باعث میشه همون ابتدای انجام کار، به یک توافق دوطرفه برسیم و هر دو طرف ماجرا به یک سمت حرکت کنیم.
این همسو بودن حرکت از ابتدای مسیر، باعث جلوگیری از کلی مشکل و اتفاق در آینده میشه و خب چه بهتر که از همون اول جلوی ضرر رو بگیریم، چرا که غنیمته! البته تا جایی که یادمه باید ماهی رو تازه از آب می گرفتیم :)
- منبع الهام : ارائه پارسا کاکویی در رویداد «صبحانه با طعم کسب و کار»
* برای خوندن همه نیـمانُت‌ها >>> اینجا بزن (اگر خوندی و حال کردی، دنبالم کن.)
