کار کردن داوطلبانه در جا و مکان درست، نردبان پیشرفت که چه عرض کنم، آسانسور پیشرفته!
یه قانون نانوشته (شایدم نوشته و من ندیدم) وجود داره که میگه «تمایز میتونه دلیل موفقیت باشه»، تمایز در هر چیزی و در هر جایی! حالا این تمایز میتونه تو مدل کار کردن آدم ها باشه.
یک نفر ترجیح میده بدون دغدغه و بدون مسئولیت اضافه، فقط به کارهایی که بهش سپردن مشغول بشه و انجامشون بده، یک نفر ترجیح میده در کنار مسئولیتهای روزمره، یک سری کارهای داوطلبانه رو هم به عهده بگیره.
بنظر شما کدوم دسته از این افراد، بیشترین درصد از آدمای دور و برمون رو تشکیل دادن؟ طبیعتا دسته اول!
پس فقط اگر جز دسته دوم باشی، متمایز میشی و این تمایز دریچهای به سوی موفقیت و پیشرفت به روی تو باز میکنه.
کار داوطلبانه انجام دادن، یعنی جایی که کسی چیزی ازت نخواسته، دست به کار شی و تغییر ایجاد کنی.
مثال بارز کار داوطلبانه، میشه پطروس فداکار! جایی که سوراخی وجود داره و کسی بهت چیزی نمیگه، خودت پاشی سوراخ رو پر کنی. منشوری شد ولی خب منظورمو رسوندم :)
اگه بخوام بیزینسیتر مثال بزنم، فرض کن تو یه سازمانی مشغول به کار هستی و متوجه وجود یک مشکل بزرگ میشی. هیچکسی هم برای برطرف کردنش اقدام نمیکنه. اینجا آیا خودجوش دست به کار میشی یا منتظر دستور بالادستیت میمونی؟
آیا سرخود پامیشی دنبال راه حل بگردی یا تا وقتی خود سازمان برای رفع مشکل دست به کار نشده، دست به سینه میشینی و تسک های روزمرهات رو انجام میدی؟
من که قطعا جز اون دسته آدم هایی هستم که خودجوش بلند میشن و یه حرکتی میزنن. اگرچه در آخرین تجربه کاری من تو یک سازمان و شرکت، حرکات این چنینی من دیده نشد ولی من باز این کار رو انجام میدم.
علتشم اینه که کار داوطلبانه، برمیگرده به شخصیتت و نوع نگاهت به کار. حقیقتا به نظرم چیزی هم نیست که بشه به زور انجامش داد. باید دلی باشه.
پس اگه دلت اینطوریه که کار داوطلبانه و خودجوش رو میطلبه، حتما بهت توصیه میکنم که پی حرف دلت رو بگیری. بدون که تهش موفقیته و پیشرفت.
اگر هم میبینی نتیجه نداده و پیشرفتی تو مسیر شغلیت حاصل نشده،عجله نکن! تو نیاز به یک کارفرمای خوب داری که متوجه این مزیتت بشه و احتمالا تا الان همدیگه رو پیدا نکردین. یکم صبر کنی، پیدا میشه و اون وقته که دیده میشی...
- منبع الهام: اپیزود 52 و 53 پادکست کارنکن
* برای خوندن همه نیـمانُتها >>> اینجا بزن (اگر خوندی و حال کردی، دنبالم کن.)