برآستانِ رخصتِ چشمانت
می ایستم
همین کلمات
همین حروفِ روشنِ از دل برآمده
همین عباراتِ صادق
"بی واهمه "
اذنِ ورودم می دهند
من زائرم
به حقیقتِ همیشه‌ی تو
و تو
گشایشی به غربتِ من
باز کن در را
و بگذار تا فرصتی باقی ست
به اتصالِ حرف و کلام
پیوندی جاودانه بسازیم
واین ایام را
به بوی بودنی خالصانه
معطر کنیم...
نیلوفرثانی
