نوشتن از دیوار برای افراد مختلف، مصداق هر کسی از ظن خود شد یار منه. از خاطرات «فکرشو می‌کردی بتونیم مبل قدیمیارو بفروشیم؟» تا «اینو خوب خریدیم آخه خانومه داشت مهاجرت می‌کرد». دیوار امروز، محل پیدا کردن شیر مرغ تا جون آدمیزاده. از تمام محصولات متداول و مورد استفاده عموم تا عجیب‌ترین چیزایی که انتظارشو نداشتیم ببینیم؛ اکانت توییتر ۱۰ ساله‌ی استفاده نشده یا دعوت نامه کلاب هوس از اکانت دانشجوی پزشکی.
وقتی تصمیم گرفتم بنویسم گفتم مسئله‌ای که شاید کمتر بهش پرداخته شده ترویج فرهنگ پایداری و توسعه‌ی پایدار توسط دیواره. یکی از راهکار‌های مهمِ کمک به محیط زیست، خرید هوشمندانه‌س. وقتی می‌شه دست دومش رو خرید چرا نوش رو بخریم؟ مثلا لوازم الکترونیکی اکثرا تولید و بازیافت پیچیده و پرهزینه‌ای دارن؛ دوباره استفاده کردنشون می‌تونه خیلی از این هزینه‌هارو کاهش بده. قبل از دیوار، خرید از واسطه انقدر سخت بود و در دسترس نبود که حتی آخرین انتخابمون هم بعید بود کالای دست دوم باشه؛ نهایتش باید می‌رفتیم سمساری و وسایلِ کیفیت پایین رو با قیمت زیادی می‌خریدیم. دیوار طوری کمک کننده‌ی این فرهنگ بوده که از هرکی بپرسی حداقل یه بار تجربه خرید یا فروش از طریق دیوار رو داشته.
سمت دیگه‌ی پایداری، پایداری اجتماعیه و یکی از اصول توسعه‌ی پایدار گسترش دادن امکانات برای تمامی جامعه‌س. بعضی چیزا هست که خریدن نوش برای ما هزینه زیادی داره اما با هزینه‌ی خیلی کمتر می تونیم دست دومِ مشابه نوش رو داشته باشیم؛ الان کافیه توی دیوار چند تا کلیک و اسکرول کنیم تا بتونیم کالایی که همیشه می‌خواستیم بخریم اما نوش گرون بوده رو پیدا کنیم. در کنار اینا دیوار به کسب و کارهای بزرگ و کوچیک هم خیلی کمک کرده. گزارش سال ۹۸ دیوار می‌گه ۱/۳ آگهی‌ها متعلق به کسب و کارهاست. کسب و کارهای خونگی می‌تونن آگهی محصولاتشون رو جایی که ۳۵ میلیون کاربر فعال داره منتشر کنن؛ ۳۵ میلیون می‌شه تقریبا ۴۰ درصد کل ایران!
در نهایت، این فرهنگ جدید تونسته انتخاب‌های ما رو ناخودآگاه به نفع جامعه و محیط زیست بهبود بده، کاری که سال‌ها برنامه‌های آگاه‌سازی عمومی نتونسته انجام بده.
