بهرام شفیع با گزارش خاطره انگیزش در بازی یکچهارم نهایی جام جهانی 1986 میان برزیل و فرانسه، میان فوتبالدوستان دهه 50 جایگاهی مهم یافت. به کاربردن عبارت گل مدرسه ای از سوی او روی صحنه پاسکاری مثلثی منجر به گل کاره کا همچنان این گزارش را در رده های بالای برترین گزارش های فوتبالی ایران قرار داده است. به واقع اگر اسکندر کوتی را با گزارش فینال بازی های آسیایی پکن می شناسیم یا با شنیدن نام جواد خیابانی، گزارش دیدار ایران و استرالیا در ملبورن به یادمان می آید، با مرور گزارش های مزدک میرزایی و پیمان یوسفی دیدارهای نیمه نهایی جام جهانی 2014 را به عنوان یکی از نقاط اوج این گزارشگران در نظر می آوریم یا عادل فردوسی پور با گزارش طلایی دیدار یک هشتم نهایی جام جهانی 2010 میان هلند و پرتغال بیشتر در یادها می آید، بهرام شفیع بی شک با همان گزارش هیجان انگیزش در جام جهانی 86 در خاطر علاقه مندان فوتبال تا ابد خواهد ماند. گزارشگری که در یکی از روزهای تاریخی فوتبال ایران وظیفه انتقال هیجان و شور ناشی از برد غرورآفرین 6 بر 2 مقابل کره جنوبی را بر عهده گرفت و به خوبی از پس آن برآمد. شفیع یکی از دربی های خاطره انگیز پرسپولیس و استقلال را در سال 74 گزارش کرد و در جام جهانی 98 هم با سبک جالبی که در نام بردن پیوسته از بازیکنان برزیل داشت باز هم نشان داد که دود همچنان از کنده بلند می شود. او در سالیان اخیر گزارشگری را کنار گذاشته بود و بیشتر به تهیه و اجرای برنامه دیرپای ورزش و مردم مشغول بود اما مخاطب هیچگاه نام شفیع را از یاد نخواهد برد؛ نامی که فوتبال را برای دهه پنجاهی ها معنا کرد. بدرود آقای گزارش های کلاسیک.
منبع: روزنامه همشهری
