یدالله صمدی ازپیشروترین کارگردانان سینمای ایران در ژانر کمدی به ویژه دردهه 60 به شمارمی آید. به مناسبت درگذشت این کارگردان تاثیرگذار دهه 60 به اختصارمهم ترین مولفه های آثارکمدی وی را مرور می کنیم.
مردی که زیاد می دانست – 1363
درمیانه های جنگ وسال های ابتدایی دهه 60 یدالله صمدی با ساخت کمدی «مردی که زیاد می دانست» توانست تا نمونه ای ازکمدی معناگرا را تولید کند. این فیلم چه به لحاظ دستمایه قراردادن موضوع احتکارکالا و چه ازمنظرنوع نگاه به مفهوم تقدیربه مذاق مدیران سینمایی آن زمان بسیارخوش آمد.
اتوبوس- 1364
اتوبوس دردورانی ساخته شد که رغبت چندانی به ساخت آثارکمدی در میان کارگردانان سینمای ایران وجود نداشت اما فیلم به دلیل شیرینی های خاصی که درونش بود به فروش معقولی دست یافت تا صمدی خود را به عنوان یک کمدی سازتثبیت کند.
آپارتمان شماره 13- تولید سال 1369
پس ازفانتزی تنش گونه اتوبوس، صمدی بار دیگرنوعی ازتنش را با گره های کمدی درفیلم آپارتمان شماره 13 خلق کرد. فیلم با وجود داشتن شخصیت های متعدد ازآزمون تعریف سهم مشخص دراماتیک برای نقش ها موفق بیرون آمد.
دو نفرونصفی- 1370
صمدی این فیلم را با نگاهی به داستان «سه مرد و یک سبد» اثرکولین سِرونوشته است. دونفرونصفی آخرین تجربه کمدی قابل دفاع درکارنامه سینمایی یدالله صمدی است واین کارگردان نتوانست در دیگرآثارکمدی خود درسینما وتلویزیون (معجزه خنده، کلانتری غیرانتفاعی وهفت سین) به توفیقی دست یابد. دردوسال گذشته گمانه هایی درباره تولید فیلم کمدی «مشدی عباد» با بازی اکبرعبدی مطرح شد که نشان می داد صمدی قصد دارد تا بازگشتی قدرتمند را به سینمای کمدی داشته باشد. اما این پروژه به مرحله تولید نرسید تا یدالله صمدی با کارنامه ای محدود به لحاظ کمی و قابل تامل به لحاظ کیفی با سینمای ایران وداع کند.
منبع: روزنامه همشهری
