این فهرست درباره 7 ستاره درخشنده سینمای ایران در عرصه بازیگری است؛ افرادی که هرگاه نامشان برده می شود مخاطبان به واسطه نقش آفرینی های ممتازشان تمام قد به احترامشان می ایستند. بازیگرانی که برخی چنان از شمایل تعریف شده برای ستاره در سینما فاصله دارند که ممکن است قراردادنشان در این فهرست و اطلاق عنوان ستاره به آنها، این شبهه را پیرامون این فهرست در ذهن مردم ایجاد کند که چندان نمی توان به آن استناد کرد در حالی که تعریف از ستاره در این تحلیل جایگاه والای بازیگر در ساحت ژانر، تاثیرگذاری اجتماعی و جریان ساز بودن در روند تولید فیلم است.
بهروز وثوقی/ تصویر اصیل استار ایرانی
بهروز وثوقی به زعم بسیاری از مردم و منتقدان، اصلی ترین شمایل سوپراستار بازیگری و بهترین بازیگر تاریخ سینمای ایران است. تنوع نقش آفرینی ها و کاریزمایی که داشت سبب شده تا شمایل بزن بهادر، قهرمان، ضد قهرمان، بدمن، شخصیت معصوم و دیگر گونه های تیپیک و شخصیتی در سیمای بازیگری او قابل تحلیل باشد. به شخصه بازی های ماندگار او در فیلم های سوت دلان، قیصر، کندو، تنگسیر و گوزن ها در این زمینه قابل استناد است که در آنها بهروز وثوقی کلاس بالای بازیگری خود را به رخ می کشد وشمایل قهرمان وضد قهرمان،مجنون، معتاد و بزن بهادر را برقاب سینمای ایران نشانه گذاری می کند.
زنده یاد محمدعلی فردین/ آوای ماندگار سلطان قلب ها
در تاریخ سینمای ایران شاید هیچ بازیگری در اندازه محمد علی فردین محبوب مردم نبوده است. فیزیک بدنی عالی، چهره مردانه جذاب و صدای رسایی که داشت سبب شد تا مردم به ویژه در دو فیلم گنج قارون و سلطان قلب ها شیفته او شوند. اگرچه بخشی از موفقیت حضور او در سلطان قلب ها به واسطه صدای عارف خواننده ترانه مشهور سلطان قلب ها به دست آمد اما فردین همیشه کاریزمای ستاره وار خود را نزد مردم حفظ کرد و با وجود اینکه پس از انقلاب تنها در فیلم برزخی ها ایفای نقش کرد اما هنگام درگذشتش شاهد وداع باشکوه مردم با پیکر او بودیم. خداحافظی با پیکر مردی که شمایل ستاره را در سینمای ایران معنا بخشید.
زنده یاد عزت الله انتظامی/ ستاره ای برای تمام دوران ها
جای خالی برخی بازیگران را نمی توان پر کرد چرا که شمایل آنها یکه و بکر در سرزمین بازیگری دست نخورده باقی خواهد ماند. عزت الله انتظامی بی شک یکی از همین بازیگران است. هنرپیشه ای شش دانگ و قهار که نقش ها را مال خود می کرد و از مش حسن فیلم گاو تا آخرین نقش مهم کارنامه پربار بازیگری اش در سینما یعنی نقش قاضی بازنشسته در فیلم چهل سالگی همواره حضور خود را بر فیلم ها دیکته می کرد. با اینکه یک کمدین صرف نبود اما نقش های کمدی را با چنان ظرافتی در ریزه کاری های بیانی و بدنی اجرا می کرد که مخاطبان چاره ای جز پذیرش او در آن نقش ها نداشتند.
جمشید هاشم پور/ شمایل ضد قهرمان در سینمای ایران
شاید تنها بازیگری که شمایل بدمن، قهرمان و ضد قهرمان بیشترین تطابق را با کارنامه بازیگری او دارد جمشید هاشم پور است. به واقع مخاطب هنگام مرور بازی های او با نقش هایی چون زینال بندری در تاراج، سرگرد در آوازقو، نقش های ویژه اش در افعی و نیش، دومان قائمی در قارچ سمی و حاج صفدر در واکنش پنجم روبرو می شود و بیش از پیش شمایل های سه گانه پیش گفته(بدمن، قهرمان و ضدقهرمان) در ذهنش نقش می بندد. هاشم پور آخرین شمایل زنده سینمای ایران در حوزه تیپ و شخصیت های آنتاگونیست، پرتاگونیست، بدمن است.
زنده یاد خسرو شکیبایی/ تا ابد همراه با هامون
یکی از مهم ترین ستاره های بازیگری سینمای ایران حدفاصل 1365 تا 1385 بی شک خسرو شکیبایی است. وی که با هامون به اوجی دست نیافتنی رسید در دیگر نقش آفرینی های درخشان خود توانست تا سیمای کارگر در یکبار برای همیشه، جانباز و ایثارگر در کیمیا و دست های خالی، پدرخوانده در حکم، لمپن در چه کسی امیر را کشت؟ و معتاد عاشق پیشه در سالاد فصل را به زیبایی ایفا کند. شمایل او تا ابد با هامون گره خواهد خورد.
اکبر عبدی/ شمایل مانای هنرمند مردمی
در سال هايي كه گذشته شايد هيچ بازيگري در سينما و تلويزيون به اندازه اكبر عبدي محبوبيت مداوم نداشته است. بازيگري كه همچنان يكي از مهم ترين ستون هاي بازيگري سينما و تلويزيون و يكي از مهم ترين گزينه هاي ايفاي نقش هاي غريب و سخت به شمار مي آيد. گرچه گرد پيري و بيماري از حجم حضورهايش به عنوان يك بازيگر شش دانگ كاسته است اما هنوز هم مي تواند مخاطبان و منتقدان سينمايي را از حضورهايش شگفت زده كند. به همان گونه اي كه با ايفاي نقش مادر در «خوابم مي آد» و حاج يوسف در «رسوايي» قدرت بي نظير بازيگري اش را به رخ كشيد و با تحسين همه جانبه مخاطبان و منتقدان روبرو شد. اکبر عبدی را می توان اسطوره مهم بازیگری ایران در زمینه اجرای نقش های تیپیک نامید.
پرویز پرستویی/ شمایل قهرمان در سینمای ایران
حاج کاظم سینمای ایران بیشترین تطابق با شمایل قهرمان را در نقش های ویژه خود در لیلی با من است، آژانس شیشه ای، شوخی، مومیایی3، عزیزم من کوک نیستم و بادیگارد داشته است. این نقش آفرینی ها همگی در این خط با هم اشتراک دارند که پرستویی را به تدریج به سوی قهرمان شدن پیش می برند و این روند تدریجی حرکت به سمت قهرمان فیلم شدن به ویژه در لیلی با من است و مومیایی 3 برای مخاطب جا می افتد و آن را می پذیرد. این پذیرش عمومی از شمایل قهرمان، بی شک مرهون توانایی ذاتی پرستویی در نزدیک شدن به نقش هایی سخت و اجرای به قاعده و درست آن ها به لحاظ حسی و تکنیکی است.
