درمان با یخ و گرما
بهتر است که بلافاصله بعد از آسیب به کمر به جای گرما از کیسه یخ استفاده کنید، چون این کار می‌تواند با بی‌حس کردن ناحیه درد را تسکین بخشیده و تورم را کاهش دهد؛ اما حدود 48 ساعت بعد از شروع کمر درد، استفاده از پد گرم یا بطری آب گرم روی کمر می‌تواند کمک کننده باشد. گرما باعث تسکین و شل شدن عضلات دردناک شده و جریان خون را افزایش می‌دهد که باعث کمک به روند بهبودی خواهد شد. توجه داشته باشید که این درمان‌ها فقط در هفته‌ی اول مؤثرند.
استراحت کم
استراحت، به عنوان درمان اصلی کمر درد شناخته نمی‌شود. امروزه پزشکان عقیده دارند که بهتر است تحرک داشته باشید و فعال بمانید تا عضلات خشک نشوند. با این حال استراحت می‌تواند باعث تسکین درد پایین کمر، مخصوصاً اگر درد به قدری شدید بوده که نشستن و ایستادن دشوار باشد، گردد. اما سعی کنید استراحت را به دو یا سه روز و هر بار به مدت چند ساعت محدود کنید.
فعالیت فیزیکی
ورزش کمک می‌کند تا عضلات قوی و منعطف شده و آسیب‌پذیر نباشند. همچنین باعث کمک به روند بهبودی کمر درد، جلوگیری از مشکلات بعدی و بهبود کارکرد خواهد شد. با کمک پزشکتان برنامه‌ی ورزشی تهیه کنید یا از او بخواهید شما را به متخصصی در این زمینه ارجاع دهد. معمولاً در یک برنامه‌ی خوب سه نوع ورزش گنجاده می‌شود: فعالیت‌های ایروبیک (هوازی)، تمرینات قدرتی و ورزش‌های انعطافی.
درمان‌های تکمیلی
درمان‌های مکمل زیادی می‌توانند به تسکین درد پایین کمر کمک کنند که عبارتند از:
طب سوزنی (آکوپانکچر) که در آن درمانگر سوزن‌هایی به نازکی تار مو و استریل را در نقاط خاصی فرو می‌کند تا انرژی محصور شده آزاد شود.
مانیپولاسیون ستون فقرات (دستکاری) که در آن کایروپراکتور مستقیماً به بدن فشار وارد می‌کند تا شکل ستون فقرات اصلاح شود.
ماساژ درمانی برای شل شدن عضلات دردناک.
درمان‌های حرکتی مانند یوگا و تای‌چی، که می‌توانند باعث کشش و تقویت عضلات شوند.
مسکن‌های کمر درد
اگرچه بهتر است در موارد کمردرد شدید به پزشک متخصص مراجعه کنید، اما داروهایی وجود دارند که برای کنترل درد، حداقل تا زمانی که دلیل آن را شناسایی و ریشه‌ای درمان کنید، مناسب هستند.
استامینوفن (تیلنول)
این دارو باعث توقف روند درد خواهد شد، اما التهاب را کاهش نمی‌دهد. استامینوفن نسبت به داروهای دیگر با گوارش سازگارتر است.
داروهای NSAID (آسپرین، ایبوپروفن، موترین)
داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی جایگزین خوبی برای استامینوفن بوده و می‌توانید بدون نسخه تهیه کنید.
شل کننده‌های عضلانی
ممکن است در برخی موارد پزشکتان این داروها را برای درد پایین کمر تجویز کند. برخی از متداول‌ترین شل کننده‌های عضلانی عبارتند از: سیکلوبنزاپرین (فلکسریل)، متاکسالون (اسکلاکسین) و تیزانیدین (زانافلکس).
داروهای ضدافسردگی
در صورتی که دردتان نوروپاتیک باشد، یعنی به پاها کشیده شود، این داروها می‌توانند کمک کننده باشند. اما احتملاً نتیجه‌ی فوری نخواهید گرفت. اکثر افراد بعد از چند هفته مصرف این داروها، دردشان کمی بهتر خواهد شد.
درمان‌های پزشکی غیر جراحی برای کمر درد
