توی این چند سالی که تجربه کاری دارم اینو میتونم سرش قسم بخورم که کسبوکارها دنبال یه فرد نابغه و همهفنحریف نیستن. دنبال آدمهاییان که وقتی یه چیزی میگن، واقعاً انجامش بدن. توی این نوشته میخوام دربارهی یه مهارت ساده ولی اثرگذار حرف بزنم: پیگیری یا Follow Up؛ همون چیزی که اعتماد میسازه، فرصت میآره، اما خیلی وقتها نادیده گرفته میشه.
مهمترین ویژگی خیلی از آدمهای قابلاعتماد نبوغشون نیست، تعهدشونه.
تو هر جمعی که باشی، چه توی یه استارتاپ کوچیک، چه یه جلسه خانوادگی ساده، چه وسط پروژهای با کلی آدم کاردرست، یه ویژگیه که حرفهایها رو از بقیه جدا میکنه: پیگیری یا به عبارت دیگه: آدمی که میشه روی حرفش حساب کرد.
خیلیا اینو فقط تو کار رسمی میبینن. ولی پیگیری یه ویژگیه که تو همه زندگی جریان داره:
از جوابدادن به یه پیام ساده گرفته تا حضور داشتن پای قراری که سه هفته پیش هماهنگ کردی.
پیگیری و به سرانجام رسوندن کارها مهمه چون آدمها روی حرف ما حساب میکنن، نه نیتهامون! کسی نمیتونه حدس بزنه شما چقدر نیت خیری داشتی اگه به چیزی که گفتی عمل نکردی. ولی وقتی یهبار، دو بار، سه بار بگی و انجام ندی، اونوقت تازه حرف اعتماد میاد وسط.
اعتماد، نه بهعنوان یه ویژگی اخلاقی، بلکه بهعنوان یه «حساب بانکی» واقعی بین دو نفره.
چون دو مهارت دیگه باید قبلش یاد گرفته باشیم:
۱. اولویتبندی
وقتی ندونی چی برات مهمتره، همهچیز مهم میشه. و وقتی همهچیز مهم بشه، هیچی انجام نمیشه.
آدمهایی که بلدن بگن «الان نه»، آدمهایی هستن که میتونن «بعداً آره» رو واقعی کنن.
۲. مرزگذاری
داشتن مهارت پیگیری یه مزیت رقابتیه!
اگه فقط یه مهارت باشه که بتونه اعتماد، احترام و فرصت بیاره، همینه. این که حرف رو هوا نزنیم ولی وقتی زدیم، زمینیش کنیم که به واقعیت تبدیل بشه.
شما یادتون میاد آخرین باری که یه قول دادین و عمل نکردین، چی شد؟ و آخرین باری که کسی کارش رو پیگیری کرد و دلت گرم شد، یادتون هست؟
