پشت گوش انداختن کار ها یا به تعویق انداختنشون چالشیه که ما حداقل یک بار باهاش رو به رو شدیم. در لحظاتی که در حال انجام کار مفیدی هستیم؛ به طور موقت میفهمیم که چطوری باید جلوی به تعویق انداختن کار ها رو بگیریم و احساس رضایت و موفقیت می کنیم. هدفمون اینجا اینه که تعداد اون لحظه های خوب رو بیشتر کنیم و اونا رو وارد زندگی روزمرمون کنیم.
اینجا میخوایم دلیل این پشت گوش انداختن رو تجزیه و تحلیل کنیم؛ راهکار های اثبات شده ای رو برای شکست دادنش به اشتراک بذاریم و عملی شدن راهکار ها رو راحت تر کنیم.
علم پشت به تعویق انداختن کار ها :
بذارید با توضیح مفاهیم پایه شروع کنیم. تعلل چیه؟ معنیش چیه؟ ما در حال حاضر با چه چیزی طرفیم؟
خب از اینجا شروع کنیم : تعلل یا همون به تعویق انداختن کار ها چیه؟
انسان ها قرن هاست که دارن با این مشکل دست و پنجه نرم میکنن. در واقع تعلل پدیده ی جدیدی نیست. فلاسفه ی یونان باستان مثل سقراط و ارسطو روی این رفتار یه اسم گذاشتن :
Akrasia
حالا این کلمه یعنی چی؟
یعنی در حال انجام کاری باشی در صورتی که بدونی باید کار دیگه ای بکنی.
صرف نظر از ترجمه؛ این لغت یعنی همون پشت گوش انداختن خودمون یا نداشتن کنترل روی خودمون.
و اما تعریف جدید از این رفتار:
تعلل همون نیروییه که از ادامه دادن کار هایی که می خوایم انجام بدیم جلوگیری میکنه.
و اما یه سوال دیگه :
ما چرا کار ها رو به تعویق میندازیم؟
خب ما تعلل رو تعریف کردیم. اما دلیل به وجود اومدنش رو نمیدونیم. توی مغزمون چی میگذره که باعث میشه ما کار هایی رو که باید انجام بدیم رو انجام ندیم؟
خب الان موقعیت خوبیه که به بحثمون یکم چاشنی علم اضافه کنیم :)
تحقیقات روانشناسی رفتاری چیزی به اسم "ناسازگاری زمان" رو کشف کردن که میتونه توضیح خوبی باشه که ما چرا با وجود داشتن هدف؛ باز تسلیم تعلل میشیم.
ناسازگاری زمان میگه که مغز بیشتر گرایش به پاداش های فوری داره تا پاداش های بلند مدت.
شاید درکش سخت باشه...
فرض کنید شما دو نفرید : خود الان – خود آینده
وقتی که شما دارید برای خودتون هدف تعیین میکنید؛ (این هدف میتونه کاهش وزن؛ یادگیری زبان یا هر چیز دیگه ای باشه) در واقع در حال برنامه ریزی برای خود آیندتون هستید. دارید اون زندگی رو که میخواید در آینده داشته باشید رو تصور میکنید.
دانشمندا میگن که وقتی شما به آینده فکر میکنید؛ برای مغزتون خیلی آسونه که ارزش رو توی انجام فعالیت هایی ببینه که پاداش بلند مدت دارن. خود آینده برای پاداش های بلند مدت ارزش قائله.
با این حال؛ وقتی خود آینده در حال برنامه ریزیه؛ فقط خود الآنه که میتونه کاری انجام بده و اقدامی بکنه.
وقتی که زمان تصمیم گیری میرسه؛ شما دیگه حق انتخاب به خود آینده نمیدید. شما توی زمان حال هستید و مغز به فکر خود الآنه. خود الآن هم پاداش های فوری رو خیلی بیشتر از پاداش های بلند مدت دوست داره.
پس خود الآن و خود آینده بیشتر اوقات با هم درگیرن.
خود آینده دوست داره بدن متناسب داشته باشه؛ اما خود الان خوردن یه وعده ی غذای مفصل و خوشمزه و پر کالری رو ترجیح میده.
قطعا همه میدونیم که برای اینکه ده سال بعد درگیر اضافه وزن نباشیم؛ باید غذا های سالم بخوریم.
یا مثلا اینکه همه ی جوونا میدونن داشتن پس انداز برای دوره ی پیری چقدر مهمه. اما برای خود الان خیلی راحت تره که ارزش رو توی خرید فلان گوشی یا فلان ساعت ببینه.
البته این که چرا مغز پاداش فوری رو ترجیح میده مفصله. شاید بعد ها اگر فرصتی بود در موردش صحبت کنیم.
این همون دلیله که توضیح میده چرا قبل خواب احساس انگیزه میکنید و دوست دارید تغییری توی زندگیتون ایجاد کنید؛ اما وقتی بیدار میشید برمی گردید به همون روال سابق.
مغزتون وقتی به آینده فکر میکنه به پاداش های بلند مدت فکر میکنه. اما وقتی برمیگرده به الان دنبال پاداش فوریه.
خب تا اینجا امیدوارم که خسته نشده باشید :)
بحث تعلل انقدر طولانیه که نمیشه توی یکی دو قسمت خلاصش کرد.
نظراتتون رو توی کامنت بنویسین. خودتون چه نظری درباره ی این موضوع دارید؟ چقدر درگیرشید؟
تا اینجا در تعلل رو تعریف کردیم و دلیل علمیش رو توضیح دادیم.
در مورد راهکار هاش توی بخش [یا بخش ها]دیگه صحبت میکنیم.
پس میبینمتون!
منبع :
Procrastination: A Brief Guide on How to Stop Procrastinating
