یکی از ترس‌هایی که گونه‌ی انسان از دیرباز باهاش درگیر بوده «ترس از صفحه‌ی سفید کاغذ» هستش. این ترس خیلی ریشه‌داره، به طوری که احتمالا انسان‌های غارنشین هم وقتی که می‌خواستن روی دیوار غارشون نقاشی بکشن از «دیوار دست نخورده و خالی غار» می‌ترسیدن.
توی سال‌های اخیر هم که «ترس از صفحه‌ی سفید کاغذ» جای خودش رو به «ترس از صفحه‌ی سفید مانیتور» داده.
وقتی که یک اکانت توی یه شبکه‌ی اجتماعی باز می‌کنیم و می‌خوایم اولین پستمون رو ارسال کنیم این ترس ۲ برابر می‌شه.
و زمانی که مخاطب‌های اون شبکه‌ی اجتماعی آدم‌های دقیق و باسوادی باشن این ترس ضریب ۴ می‌گیره!
به همین خاطر بود که شروع فعالیتمون رو توی ویرگول مدام به عقب می‌انداختیم.
امروز یه فکری به ذهنمون رسید، با خودمون گفتیم برای غلبه بر این ترس یکی از مطالبی که برای روز معلم نوشته بودیم و نتونستیم توی اینستاگرام منتشرش کنیم رو اینجا بذاریم،
شما رو به خوندن این نوشته دعوت می‌کنیم: :)
معمولا وقتی صحبت از معلم و روز معلم می‌شه همه‌مون به یاد دوران مدرسه و دانشگاه می‌افتیم.
به یاد معلم‌ها و اساتید خوبی که داشتیم،
و به یاد درس‌هایی که درباره‌ی زندگی ازشون گرفتیم.
ولی کلمه‌ی معلم خیلی معنای گسترده‌تری داره.
اگه یکم کلی‌تر نگاه کنیم «مادر» اولین معلم ما آدم‌هاست.
ابتدایی‌ترین مهارت‌های زندگی رو مادرمون بهمون یاد می‌ده.
معلم بعدی ما پدرمون هست.
حتی طبیعت هم خیلی اوقات نقش معلم رو برامون بازی می‌کنه، از طبیعت می‌شه بی‌نهایت چیز در زمینه‌های مختلف یاد گرفت.
توی این نوشته درباره‌ی هیچ کدوم از معلم‌های بالا نمی‌خوایم صحبت کنیم.
می‌خوایم از آدم‌هایی بگیم که هیچ وقت توی مدرسه یا دانشگاهمون ندیدیمشون ولی بیشتر تاثیرها رو روی ما گذاشتن.
همون کسایی که شاید هزاران کیلومتر باهامون فاصله داشته باشن ولی بزرگترین درس‌ها رو ازشون گرفتیم.
افرادی که هیچ وقت از نزدیک ندیدیمشون ولی بیشتر از همه‌ی اطرافیانمون دوستشون داریم.
کسایی که در کنار تمام درس‌هایی که ازشون گرفتیم همیشه الهام‌بخش ما هستن و توی قلبمون چنان شور و شعفی به راه می‌اندازن که دنبالشون راه بیفتیم و راهشون رو ادامه بدیم.
فاصله‌ی جغرافیایی یا فرهنگی یا حتی زمانی اهمیت چندانی نداره،
مهم نیست که چند صد سال پیش از این دنیا رفته باشن یا همین چند سال پیش، یا حتی هنوز توی این دنیا باشن،
ما به این معلم‌ها نزدیکیم،
این‌ها نزدیک‌ترین آدم‌ها توی زندگی ما هستن،
این‌ها «زنده‌ترین» آدم‌هایی هستن که می‌شناسیم.
به بهانه‌ی روز معلم می‌خوایم یادی کنیم از یکی از بزرگترین معلم‌های کارآفرینی دنیا.
کسی که روح خودش رو در تکنولوژی دمید.
کسی که درس‌های بی‌شماری به میلیون‌ها جوون توی دنیا داد.
و در کنار این درس‌ها تقریبا تمام کسانی که وارد کارآفرینی و تکنولوژی شدن ازش الهام گرفتن و در آینده هم الهام‌بخش انسان‌های بسیاری خواهد بود.
لازم نیست اسمش رو بیاریم، همین توضیحات برای معرفی این مرد بزرگ کافیه.
اساسا چنین معلم‌هایی هستن که به روز معلم معنا می‌دن.
و باعث مبارک بودن این روز می‌شن. :قلب:
راستی، شما تا به حال چنین معلمی داشتین؟
