۱ دی ماه ۹۹
تاریخی که شاید اهمیت چندانی در ظاهر برای کسی نداشته باشد! اما برای من دارد...
اهمیت اولش آن است که چندماه دیگر ویرگول من دو ساله میشود! و این هم شیرین است و هم کمی در ذهنم تلنگر ایجاد میکند. درباره اش بیشتر خواهم گفت.
اهمیت دوم آن عدد شمع روی کیک تولد ... باز هم حدود ۳ ماه دیگر همچین روزهایی وارد ۲۳ امین سال زندگی می‌شوم. داشتم فکر می‌کردم حالا که سن در سراشیبی تند بالارفتن قرار گرفته ( میدانم ممکن است خرده بگیرید که ۲۳ مگه سن بالاییه؟ به نسبت ۲۰ واقعا حس سن بالابودن داره D:) به ذهنم رسید که قبل از تحویل سال ۱۴۰۰ چه قد فرصت دارم و برای خودم بنویسم دوست دارم چه کارهایی تا آن موقع انجام بدهم که سال ۱۴۰۰ وقتی تحویل شد و میرفت که وارد ۲۳ شوم دوست داشته باشم آن کارها را با لذت و افتخار روایت کنم. به قول امیر مهرانی «روایتگر داستانی باشیم که دوست داریم آنرا روایت کنیم.»
درباب زمان همین بس که میگذره! سریع تر از اونچه که فکرش را بکنیم. به قول حاج آقا پناهیان به زمان کوتاه نگاه کنیم. بیش از این درباره زمان گفتن نه در حوصله شما میگنجد نه در کلام من!
یک بحث دیگری که در خلال تفکرات شبانه به ذهنم رسید این بود که هر انسانی سفر زندگی خودش را می‌رود! سفر هیچ دو انسانی شبیه هم نیست حتی اگر در میانه ایی از مسیر همراه هم باشند. پس دست از مقایسه خود با آدم هایی که ایستگاه بعدی معلوم نیست همراه مان باشند یا خیر برداریم. این ها تفکرات شبانه من هستند و شما مختارید با آنها مخالف باشید. القصه که گاهی لازم است در خودمان قر شویم و کمی کندو کاو کنیم. همان نکته ایی که دین با محاسبه نفس از آن یاد میکند و به نظر من لازم نیست حتما محاسبه معنوی باشد می‌تواند همین تعبیر شود که امروزت را چگونه گذراندی؟
پیشنهادی که به ذهنم رسید نوشتن نامه ایی به "من" آینده است! آینده ایی که من آنرا تا ۳ماه دیگر میبنم و میخواهم برای خودم چند کلمه بنویسم. می توانم متصور شم که وقتی نامه را میخوانم شاید لبخند بزنم شاید هم از خودم خجالت زده شوم البته دوست دارم بیشتر با افخار و غرور تک تک کارهایی را که نوشته ام بخوانم و لبخند بزنم حتی به کارهایی که احمقانه به نظر میرسند!
شما هم میتوانید از این فرصت استفاده کنید و همین الان کاغذ و قلم بردارید و نامه ایی برای خودتان بنویسد!
در باب دوساله شدن ویرگول اما جز اینکه خوشحالم و مسیری که شروع کردم را دوست دارم نکته ایی اضافه تر برای گفتن نیست.
در پناه حق
