شما با دقت بالایی میتونه پیش بینی کنی که هر سال گربه ها و کبوترها با سرد شدن هوا بیشتر به فضای داخل آپارتمان پناه میارن، رفتارهای برخواسته از «حفظ بقاء» و خودخواهانه در میان تمام جانداران درست در همین مقطع از سال (یعنی زمانی که دمای هوا به طرز محسوسی به یکباره کاهش پیدا می کنه) در میان بسیاری از حیوانات دیده میشه.
جالب اینجاست که این رفتارهای خودخواهانه حتی در میان خیلی از انسان ها هم بیشتر دیده میشه.
آدمایی که میخوان سریعاً یک چهارراهی رو رو کنن بیشتر دیده میشن، افراید که خودخواهانه در جایی که نباید پارک بکنند پارک می کنند بیشتر دیده میشن، خویشتنداری کمتر دیده میشه، «خود» خواهی ها به مراتب بیشتر میشه.
هر سال همین موقع میتونید ببینید و پیش بینی اش کنید.
اگر قابل پیش بینیه دیگه نمیتونی بگی "روزگار بدی شده" یا "هر روز بدتر از دیروزه". چون همین تو نزدیک عید که میشه و هوا رو به اعتدال میره همین رفتارهای خودخواهانه و از سر «حفظ بقائت» کمتر میشه، از سوی بقیه هم کمتر میشه.
به راحتی با مشاهده این رفتارها میتونی بگی که "انسان هم یک حیوانه"، همون غرایز رو داره و تحت تاثیر شرایط همون کارایی رو می کنه که یک جیوان خودخواه می کنه. دیگه نمیتونی بگی "اشرف مخلوقاته"، نمیتونی بری تو آسمون ها، نمی تونی از اخلاق حرف بزنی.
اگر قبول کنی که دنیا جنگله باید یه روز هم منتظر خورده شدن خودت باشی، همیشه یه جانور قوی تر از تو هم وجود خواهد داشت، هیچ موجود زنده ای همیشه قوی و جوان باقی نمی مونه.
اما اگر قبول کنی که چون میتونی پیش بینی کنی و در برابر این علم پیش بینی کردن شرایط سخت مسئولی اون موقع دیگه اوضاع خیلی تغییر می کنه، اون موقع شایسته است که بگم با حیوانات متمایزی، نه به خاطر افسانه های مذهبی، بلکه به خاطر داشتن قوه ی عقلیه قوی تر، به خاطر داشتن علم و دانش.
