حتما برای شما هم پیش اومده که بخواین کنفرانس بدین و شب قبلش کلی کابوس ببینید و حتی از ترس و استرس بد ارائه دادن کنفرانستون حتی خوابتون نبره. حق دارین چونکه همه ی ما انسان ها تقریبا مثل هم آفریده شدیم، درسته که قیافه هامون شبیه هم نیست اما از نظر ذاتی زیاد باهم فرق نداریم. البته اگر هم کسی بخواد که ترس از کنفرانس و ارائه دادن مطالب رو انکار کنه احتمال زیاد یا از دسته ی انسان های استثنا تشریف دارن یا اینکه هنوز با خودشون رو راست نیستن و میخوان از حقیقت ماجرا فرار کنن.
خود من به شخصه یادم نمیره که از بچگی از همون زمانایی که درسای ارائه ای داشتیم مثلا انشایی بود یا درس تحقیقی بود که باید فرداش یا هفته بعدش ارائه ش میدادیم از ترس اینکه چیکار کنم تا یه هفته بد غذا میشدم و نمی تونستم چیزی بخورم و از همه ی کارای دیگه م هم می موندم.الالخصوص یادم نمیره زمانی که سه سال راهنمایی باید انشأ می نوشتیم همیشه وقتی معلم موضوع رو تعریف میکرد که برای هفته ی بعد در موردش بنویسیم از این هفته تا اون هفته هیچ مشکلی واسه درسای دیگه م نداشتم فقط این درس لامصب منو دیوونه کرده بود.
یه جوری دارم میگم دیوونم می کرد انگار مثلا چه انشایی هم می نوشتم. یادمه هر سه سال راهنمایی زنگ انشامون زنگ آخر بود و هر سه سال هم بنده به دلیل ننوشتن انشا زنگ های آخر رو بیرون از کلاس ور دل آقای مدیر تشریف داشتم.
سرتونو درد نیارم ، والا به پیر به پیغمبر این شتریه که در خونه هرکسی میخوابه و از جلو در هم تا سوارش نشی بلند نمیشه که نمیشه. به قول بزرگان روانشناسی:" به جای اینکه دیگرانو تغییر بدی خودتو تغییر بده". راستم میگن به خدا به جای اینکه از کنفرانس دادن فرار کنی بیا و فکر یه چاره باش که توش بلانسبت .... گیر نکنی.
حقیقتش من چند وقت پیش یه ویدیو یه جایی دیدم که هم خیلی کمیک بود هم اینکه محتواش به درد بخور و خوب بود پیشنهاد می کنم که شما هم این ویدیو رو ببینید شاید تو شما هم یه تغییر ایجاد کرد و دیگه کمتر، تاکید می کنم کمتر از کنفرانس دادن بترسید.
