مثل خیلی از موضوعات و مفاهیم دیگه مثل:به روز بودن ،زندگی،تحصیل و... که اشتباه یادگرفتیم
مفهوم روشفکری هم از این قائده مسثتنی نیست!
به طور کل ما همیشه در حال انجام دادن یک سری اشتباه های زنجیره ایی هستیم(حتی اینکه من اینجا مطلب میزارم اشتباهه ، چون مطالب ممکنه از نظر روانشاسی یا علمی درست نباشه و یکی از این حرفها تاثیری بگیره که زندگیش نابود شه)!
مفهوم روشنفکری من:
من به کسانی که به کنسرت های حامد همایون میروند طعنه ی سطحی نگری میزنم!
من از دولت ایران به دلیل حمایتش از کشورهای همسایه از جمله یمن ، سوریه و... انتقاد میکنم!
من به نظام آموزشی اعتراض میکنم!
کافیست در یکجا بحثی باشد فرقی نداره سیاسی و اجتماعی و خانوادگی و...
سریع واردمیشم و سخنرانی میکنم ،آنچنان با بلاغت و پر مغز کلمات رو پشت سر هم میچینم که وینستون چرچیل تنش توی قبر میلرزه!
اگر هم حرف نزنم توی دلم حماقتشون رو مسخره میکنم!
همینجاست که ارسطو این جملش یادم می افته:کسی که جهالت دیگران را فریاد بزند خود جاهل است!
من یک نادانم...؟
