متوسط دوام رابطه‌های دوست‌دختر پسری ایرانی‌ها(مشخصا تهرانی‌ها) چقدره؟
منم نمی‌دونم والا(:
یه گوگل هم که کردم چیزی پیدا نکردم. قبلا هم به تحقیقی تو این حوزه برنخورده بودم.
اگه شما ایده‌ای دارین، بگین.
ذهنیتی که دارم، در حد دو سال بیشتر برای دوست‌دختر/پسر فاب‌اه. همون رابطه‌ای که بهش می‌گن جدی.
اما بقیه روابط به نظرم بعیده میانگین مدت زمان حتی به ۷ ماه هم برسه.
اما هیچ تحقیق و پرس‌وجوی درست‌وحسابی در این مورد نکردم و وصرفا رو هوا دارم می‌گم.
در مورد کفار (: خارج اما تحقیقاتی وجود داره.
یه تحقیقی که حول‌وحوش ۲۰۱۴(و انگار در انگلیس) انجام شده میگه ۲ سال و ۹ ماه(+).
یه تحقیق سال ۲۰۱۷ بین ۲۰۰۰ بریتانیایی ۲۰ تا ۳۰ ساله میگه متوسط عمر رابطه‌هاشون ۴.۲ ساله(+).
اما بعد از تموم شدن یه رابطه، میشه رفت سراغ یکی دیگه؟
جواب که قطعا بله است. حتی در طلاق و جدایی بعد از یه زندگی مشترک جدی، آدم‌ها ازدواج می‌کنند.
اما در همین رابطه‌های دوست‌دختر/پسری هم بعد از به هم زدن رابطه، با یه فاصله‌ای آدما دوباره وارد رابطه میشن.
باز من تحقیق و نوشته‌ی ایرانی در این مورد ندیدم. اما یه خانم دکتری که در مورد روابط کتاب نوشته میگه حداقلش یه ماه لازمه تا آدم غم جدایی رو بتونه تحمل کنه.
https://www.glamour.com/story/how-long-wait-dating-after-breakup
و اگر رابطه بیشتر از یک سال دوام داشته، حداقلش ۳ ۴ ماهی لازمه تا آدم بتونه جدایی رو برا خودش حل کنه.
یه خانم نویسنده‌ی خارجی دیگه میگه نمیشه زمان مشخصی داد و گفت حتما بین رابطه‌ها باید این قدر فاصله باشه. مهم اینه که خود فرد ببینه آیا آماده است یا نه. این خانم میگه اغلب اوقات مردان زودتر وارد رابطه‌ی جدید میشن. همچنین اونی که رابطه رو تموم کرده زودتر یه رابطه‌ی جدید رو شروع می‌کنه.
https://www.psychologytoday.com/us/blog/contemplating-divorce/201009/how-do-you-know-when-its-too-soon-move
اما مگه میشه هی از رابطه‌ای رفت توی یه رابطه‌ی دیگه؟
چند نفری رو دیدم که یه دوره‌ای هی از رابطه‌ای به رابطه‌ی دیگه می‌رفتن و سرعت تعویض رابطه‌هاشون زیاد بوده. اما بعد از یه مدت، ترجیحشون این بوده که ثبات رو تجربه کنند و با یکی باشن و بمونند.
یکی از دلایلش این میتونه باشه که اون کنجکاوی تجربه‌ی جنسی بدن‌های متنوع توشون ارضا شده.
یا این که به نتیجه رسیدن این تعویض رابطه‌های متعدد باعث تلف شدن هزینه و وقت زیادی میشه.
اما یکی از دلایل میتونه افزایش سن باشه. با افزایش سن انگار سازوکار بدن طوری تغییر می‌کنه که آدما دیگه زیاد دنبال ریسک و هیجان و تغییر نیستند(البته این صرفا یه گمان شخصی‌اه). شاید به خاطر افت توان جسمی بدنه. یه بدن جوان ۲۴ ساله قدرت و چابکی بیشتری داره و راحت‌تر میتونه ریسک‌های مختلف رو تحمل کنه تا یه بدن ۳۵ ساله.
البته شاید این مشاهده‌ی من صرفا مربوط باشه به جامعه‌ی بسیار محدود اطرافیان و کتاب‌هایی که خوندم و فیلم‌هایی که دیدم(تو سریال Big Bang Theory و Friends روند مشابهی رو میشه دید. تو کتاب‌های The Game و Models هم که از پرفروش‌ترین‌های کتابای حوزه رابطه هستند، هر دو نویسنده ازدواج کردند).
