.
همه جا پرشده از جملات تبریک روز مادر
بعضیا برای تبلیغات، بعضیا برای ترندینگ قضیه، اما بعضیا هم واقعا برای ابراز احساسات به مادراشون
.
مادر عزیزه..حتی بین حیوونا هم مادر برای بچه عزیزترینه
همه ی ما موقع درد، ناراحتی، ترس یاد قدیمی ترین اشنامون می افتیم: مادر
.
من نیومدم امروز از خوب بودن مادر چیزی بنویسم
اتفاقا برعکس
میخوام از بد بودن "مادری" بنویسم
.
یه بار دیگه برگردید به پستایی که امروز درمورد #مادر خوندید نگاه کنید: بیشتر از همه #مقدس سازی از مادر هست که خودشو نشون میده
.
و مشکل همینجاست
.
وقتی تقدس میدیم به چیزی، اونو از هرنوع بدی، ناپاکی، انحرافات از معیارای اجتماعی، و هر عمل دون (پستی) مبرا میکنیم
.
مثلا ما نمیتونیم خدایی مقدس بسازیم و بعد بگیم شروره و بدی های عالم رو به وجود اورده..نمیتونیم یک امام رو مقدس کنیم و بعد اونو نقد کنیم که فلان جا اشتباه کرده
.
نقش #مادری اگر مقدس سازی شد، اونوقت هرنوع انحراف از خط اصلی برای ما به معنای #بد_بودن اون مادره، ناکافی بودن اون مادر
.
دیگه #مادر_مجرد ،
#مادری که دنبال گذرون وقت با دوستاش و سفره،
مادری که #تتو و #سیگار و #مشروب دوست داره،
مادری که نمیخواد بخاطر مادر بودنش مجبور به تحمل یک زناشویی اسیب زا بشه،
مادری که نمیخواد مادر تمام وقت باشه و در عوض دوست داره برای دهه شصت زندگیش دستاوردی شغلی بجز زاییدن و بزرگ کردن داشته باشه،
تمااااااام این #مادران انحراف از معیار محسوب میشن... بهشون میگیم مادر بد، مادر ناکافی
.
اونوقته که هم اون زن حس بدی بهش دست میده و هم همممه ی زنانی که دوست دارن علایق خودشونو دنبال کنن اما بخاطر ترس از قضاوت شدن، تجربه ی زندگیشونو ناقص رها میکنن
.
بله من روانشناس کودکم و به چشم خودم اهمیت نقش مادر در پرورش انسان رو دیدم... اما اولا معتقدم چون #رحم داری قرار نیست حتما مادر هم بشی، مادر شدن باید یک رفتار #انتخابی و #هشیارانه باشه
دوما، خود من دیدم که انسانی (چه زن چه مرد) که از ترس قضاوت شدن (و نه نتایج بالذاته ی یک رفتار) تجربه ای رو کنار میذاره، چیزی مثل انرژی رها نشده-مثل غده، تو وجودش میمونه-میمونه-میمونه و بعد تبدیل میشه به خشم-بیماری های بدنی-دلسردی از زندگی-"همه چیز دارم اما هنوز حس میکنم چیزی کمه"
.
سوما قرار نیست کسی رو قانع کنیم که "چون مادره" باید دست از فلان انتخاب برداره-بلکه درواقع زن باید بپرسه "اگر مادر نبودم باز هم فلان کار رو انجام میدادم؟"
.
مادر بودن اگر مقدس بشه، زنی که جبرا یا با اختیار مادر نخواهد شد، ارزشمند هم نخواهد بود
.
مادر بودن رو مقدس نکنیم فقط بهش ارزش بدیم
مادر بودن یه نقش هست مثل بقیه ی نقشای ما تو زندگی...مثل بقیش مهمه و شاید خیلی مهم تر...اما مقدس نیست
میشه یکی مادر بدی باشه یکی مادری ناکافی باشه،یکی مادری تمام وقت باشه، یکی مادری کم کار باشه، یکی مادر پرکار باشه، یکی مادر شاغل باشه، یکی مادر اجباری باشه، یکی مادر کامل باشه
اما همشون نقش مادری هستن نه بیشتر
وقتی "نقش مادری" رو مقدس میکنیم، اونایی که مادرایی ناکافی داشتن (که کم هم نیست تعدادشون) با انتقاد کردن از مادرشون یا زیرسوال بردنش عذاب وجدانی دوبرابر میگیرن چون حس میکنن عملی تابو انجام دادن و مرتکب گناه شدن
مادر بودن رو مقدس نکنیم..فقط بهش ارزش بدیم و اینطوری کمک کنیم کسی که مادر میشه این نقش رو به بهترین نحو به انجام برسونه
