این خیابان که بگذرد
می رقصند تکّه هایم
در آغوش حوض
و چشم های شمعدانی
گفته بودی جامانده ام از نور
و بالِ سنجاقک؟
خوب گوش کن !
می شنوی ؟
عبور کرده صدای آفتاب از آب
از گیسوان پیچک
این بار
رها کن بادبادک را در باد!
تا نامم تکثیر شود در انگشتانِ درخت
و پیاده روهای شکسته
بر نقطه های رنگی باغ
چگونه ستایش نکنم
خورشید را ؟
که بر زاویه ی این شاخه
و گوش زمان نشسته.
شعر #مریم_گمار
#شاعران_کرمانشاه
#شاعران_معاصر
#شاعران_جهان
#شاعران_کرمانشاه
#شعرسپید
