آناهیتا، الهه آب ایران باستان
آناهيتا از نظر واژه شناسي از پيشوند منفي ساز آن يعني نا به همراه واژه اهيتا يعني آلوده ساخته شده است و معنی نيالوده، بي آلايش و پاك می‌دهد كه اين دو صفت مختص آبها و رودهاست كه پاك و فزاينده و زورمند و بي آلايش است. ایزدبانوها و الهگان در باورها و اعتقادات مردمان دوران باستان جایگاه مهمی داشته‌اند.
آناهیتا فرشته موكل بر آب، باران، فراوانی، بركت، باروری، زناشویی، دوستی، عشق، مادری، زایش، پیروزی و ستاره ناهید (سیاره زهره یا ونوس) است. این فرشته نمادی است از پاكی پارسايی و كمال زن ایرانی كه از روزگاران كهن در ایران باستان ستایش و پرستش می شده است. اين ايزد بانو را شهربانوی ايران زمين نيز مي‌دانند.
در مورد آناهیتا در این وبلاگ بیشتر توضیح دادیم:
