میگو Shrimpگونه‌ای از سخت پوستان آبزی بوده که در بیشتر آب های جهان اعم از آب شور و آب شیرین پیدا شده و میگو یک منبع غذایی برای موجودات دریایی میباشد و میگوها می توانند.
میگو ها رو به عقب شنا کرده .آنها مقاومت بالایی در برابر مواد سمی در مناطق آلوده بوده و میگو به صورت گسترده‌ای توسط انسان‌ها به عنوان ماده غذایی استفاده شده است و مثل سایر خوراک‌های دریایی میگو سرشار از کلسیم، ید، و پروتئین بوده و دارای ۱۲۲ تا ۲۵۱ میلی گرم کلسترول ( بسته به روش آماده سازی ) بوده که مصرف میگو به دلیل اثر بر روی سیستم گردش خون انسان سالم ارزیابی شده
دارای مقدار قابل توجهی املاح ضروری به ویژه آهن و فسفر داشته که برای کودکان در حال رشد و زنان باردار بسیار مفید بوده.دارای منابع عالی ویتامین B۱۲، ویتامین D، سلنیوم، پروتئین با کیفیت بالا، چربی های غیر اشباع و آهن و نیاسین داشته و پکیج پذیرایی کاملی از ویتامین ها را تشکیل می دهد.
ویتامین D۳ به طور طبیعی در فراورده های حیوانی پیدا شده که غنی ترین آنها روغن ماهی بوده سلنیوم در انواع غذاهای دریایی موجود میباشد و آثار آنتی اکسیدانی آن در جلوگیری از سرطان تاثیر داشته است
سلنیوم در نوسازی و ترمیم بخش های تخریب شده DNA اهمیت داشته و سرطان را به طور چشمگیری اهش یدهد و در فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز دخالت داشته که در کبد مواد سمی را خنثی خواهد کرد و مصرف روزانه ۱۲۰ گرم میگو ۷/۸۱درصد نیاز روزانه به سلنیوم را برطرف میکند و میگو حاوی آمینو اسید تریپتوفان نیز میباشد و این آمینو اسید در بدن تبدیل به نیاسین (ویتامین B۳) میگردد
نیاسین نقش های بسیار متفاوتی در متابولیسم داشته که در کمبود آن سبب ضعف عضلانی، بی اشتهایی، سوءهاضمه و بثورات جلدی شده و کمبود شدید آن منجر به پلاگر همراه با خشکی پوست و تیرگی آن و پوسته ریزی و همچنین اسهال و البته مشکلات روحی روانی می گردد.
و همچنین با مصرف ۱۲۰ گرم میگو، ۴/۷۰ درصد نیاز روزانه ویتامین B۱۲ و ۸/۱۰ درصد نیاز روزانه ویتامین B۶ تامین شده و از طرفی در هر ۱۱۰ گرم میگو ۲۰۰ میلی گرم کلسترول است اما نسبت LDL (کلسترول بد) به HDL (کلسترول خوب) با مصرف میگو کاهش پیدا کرده
یکی از مشکلات ماهی ها متیل جیوه بوده که در آنها و به ویژه پوست شان ذخیره و جیوه حاصل از آلودگی هوا، توسط باران وارد رودخانه و دریا شده و ماهی ها به واسطه خوردن جلبک ها و پلانکتون ها این ماده را دریافت کرده و تقریبا تمام ماهی ها حاوی متیل جیوه بوده که می تواند منجر به بروز آسیب های عصبی به خصوص در کودکان گردد.
پژوهش های اخیر از فواید تغذیه ای مصرف ماهی در زنان باردار حکایت داشته و آن را بسیار پراهمیت تر از مساله میزان جیوه موجود در این ماهی ها دانسته و قبل از این FDA در سال ۲۰۰۴ در اطلاعیه ای اعلام کرده بود که زنان باردار و شیرده در طول هفته بیش از ۱۲ انس از غذاهای دریایی حاوی جیوه پایین مثل میگو و ماهی تن استفاده نمایند.
و از مصرف ماهی های با محتوای جیوه بالا مانند شمشیرماهی و کوسه ماهی پرهیز نمایند ولی حالا مصرف ماهی را بیشتر توصیه نمود است و مساله جیوه را کم اهمیت تر دانسته و پوست کندن ماهی از محتوای جیوه کلی موجود در ماهی کاسته شده.
برای کاهش وزن افراد چاق، پایین آوردن کلسترول و جلوگیری از انواع سرطان، اغلب رژیم های کم چرب موثر واقع شده است.
وجود امگا ۳ فراوان در میگو سبب شده که عادت به مصرف هفتگی آن از بروز آلزایمر و اختلال حواس در دوران سالمندی جلوگیری نمایید که در واقع، دریافت روزانه ۳۸۰ میلی‌گرم از این اسیدهای چرب، از بروز اختلال حواس و آلزایمر جلوگیری کرده و با خوردن هفته‌ای ۲ الی ۳ بار میگو، این مقدار اسید چرب به بدن خواهد رسید.
میگو از منابع اسیدهای چربی از خانواده امگا ۳ بوده که دریافت آن به کنترل فشارخون کمک شایانی میکند. البته این ماده غذایی در هنگام تهیه با حداقل روغن و نمک بایدطبخ گردد، که در این صورت به گزینه‌ای مناسب برای کاهش سطح فشارخون تبدیل خواهد شد
کسانی که به دلایل مختلف گوشت قرمز را مصرف نمیکنند، بیش از دیگران در معرض ابتلا به کم‌خونی ناشی از فقر آهن قرار گرفته و از آنجا که با خوردن صد گرم میگو، ۱۹ درصد از نیاز به این ماده مغذی تأمین شود، بهتر است در صورت نخوردن گوشت قرمز، میگو را در برنامه غذایی روزانه‌شان بگنجانند و این بیماری را به راحتی درمان کنند.
برای افرادی که رژیم غذایی دارند باید بدانند که میگوی سرخ یا سوخاری شده، میزان کالری دریافتی را افزایش داده در حالی که می‌توان با بخارپز کردن این منبع پروتئینی و زدن چاشنی‌ای مانند آب لیموترش تازه به آن، وعده غذایی کم‌کالری داشته.
میگو با داشتن مقادیر بسیار خوبی از ویتامین B12 به کاهش سطح خونی هموسیستئین که یکی از عوامل خطر مهم بیماری‌های قلبی عروقی بوده، که کمک شایانی به سالم زندگی کردن خواهد کرد.
به دلیل قابلیت فسادپذیری بالای میگو، حتماً آن را از فروشگاه‌های معتبر تهیه شود که اگر میگوی تازه را برای خرید انتخاب نمایید، سر آن را در اسرع وقت جدا کنید (زیرا اولین قسمتی بوده که در میگو فاسد میگردد).
میگوهای تازه باید بدن سفتی داشته که به پوسته آنها متصل بوده که پوسته میگوها باید بدون هرگونه لکه و خال سیاه باشد (زیرا این لکه‌ها نشانه فساد گوشت میگو بوده).
پوسته میگوها نباید زردرنگ باشد یا حالت شن مانند داشته باشد زیرا این حالت نشانگر اضافه کردن ماده شیمیایی برای سفید کردن پوسته میگو به آن بوده و اگر میگوی منجمد خریداری میکنید، حتماً به علامت پروانه بهداشتی، تاریخ تولید و انقضاء آن توجه نمایید.
میگوی مرغوب باید بوی آب نمک ملایم (بوی آب دریا) داده و حتماً قبل از خرید، میگوها را بو کرده و در صورت داشتن بوی نامطبوع از خرید آنها خودداری کنید.
از آنجایی که غذاهای دریایی مثل ماهی و میگو نسبت به دما بسیار حساس بوده، نکته مهم در مورد نگهداری و سرد نگهداشتن آنها بوده و بنابراین: بعد از خرید میگو یا سایر غذاهای دریایی، در اسرع وقت آنها را به یخچال برسانید.
اگر قرار است میگو از زمان خرید تا رسیدن به یخچال مدت نسبتاً طولانی در خودرو مانده، یک کلمن حاوی یخ در خودرو گذاشته تا از سرد ماندن و عدم فساد آن مطمئن شوید.
معمولاً دمای بیشتر یخچال‌های خانگی کمی بالاتر از دمای ایده‌آل برای نگهداری غذاهای دریایی بوده. یک راه آسان و مطمئن برای رسیدن به دمای مناسب، بسته‌بندی خوب و قراردادن آنها در یک ظرف حاوی یخ و گذاشتن آن در سردترین جای یخچال میباشد.
که در ضمن برای حفظ سرمای ظرف، روزانه ۱ تا ۲ بار یخ آن را عوض کرده که با این روش میگو به مدت ۱ تا ۲ روز در یخچال قابل نگهداری شود، اما در اولین فرصت باید مصرف گردد.
برای نگهداری طولانی مدت میگو، آن را به خوبی بسته‌بندی کنید و حداکثر تا یک ماه در سردترین جای فریزر نگهداری شود.برای یخ‌زدایی میگو و خارج کردن آن از حالت انجماد، آن را در یک کاسه آب سرد یا درون یخچال قرار داده و هرگز آن را در دمای اتاق یا با مایکروویو یخ‌زدایی نکنید، زیرا این کار سبب از دست رفتن رطوبت و مواد مغذی میگو میگردد.
از آنجایی که ماهی و میگو جزء مواد غذایی حساسیت‌زا (آلرژی) هستند، مصرف آنها در کسانی که سابقه و استعداد ابتلا به آلرژی یا حساسیت غذایی داشته، باید طبق نظر پزشک و متخصص تغذیه و با احتیاط شو و همچنین پیشنهاد شده این افراد برای آگاهی بیشتر از علایم و نشانه‌های آلرژی غذایی، با متخصص مربوطه مشورت کنند.
میگو دارای موادی به نام پورین بوده که می‌توانند در بدن به اسید اوریک تبدیل گردد. تجمع بیش از حد پورین‌ها و اسیداوریک نیز در بدن موجب تشدید عوارض بیماری‌هایی مثل نقرس و سنگ کلیه می‌شود. به همین دلیل بهتر است بیماران کلیوی یا مبتلایان به نقرس، مصرف میگو را محدود نمایند یا از مصرف آن خودداری کنند.سعی کنید میگو در ماه زیاد مصرف نکنید.
