ژلوفن و ایبوپروفن داروهای مسکن ضد التهابی هستند و تنها فرقشان در ژله ای بودن ژلوفن است. برای کاهش درد های مفاصل، تب، دردهای قاعدگی و... مصرف می شود.در سرماخوردگی و آنفولانزا برای کاهش درد ژلوفن توصیه می شود، علاوه بر اینها برای سردرد و دندان درد نیز قابل استفاده است.
این داروی غیر استروئیدی از تولید مواد طبیعی که باعث بروز التهاب می شوند جلوگیری می کند و درد را در فرد کاهش داده و تورم و تب را کم می کند.
طبق توصیه پزشکان افراد مبتلا به آسم، مشکلات کلیوی و کبدی، افرادی که فشار خون بالا دارند، بیماران قلبی عروقی و افرادی که سابقه خونریزی معده دارند؛ این دارو را بااحتیاط مصرف کنند.
اسهال، حالت تهوع و استفراغ، سوء هاضمه شامل نفخ و درد شکمی، درد در ناحیه معده یا روده ها جزو عوارض شایع این مسکن ها و ضد التهاب ها به شمار می رود.
علاوه بر اینها احساس سرگیجه، ایجاد تورم و احتباس مایعات در بدن یا نفخ، بالا رفتن فشار خون، یبوست، ایجاد زخم در سیستم گوارشی، بروز کهیر و بثورات جلدی و برخی واکنش های حساسیتی و تشدید علائم آسم در بیماران نیز امکان بروز دارند.
اگر هریک از این علائم را مشاهده کردند ضمن قطع دارو حتما به پزشک مراجعه کنید.
تحقیقات نشان داده است که زنان در طولانی مدت با مصرف ایبوپروفن ممکن است دچار کاهش قدرت باروری شوند که با انجام اقدامات سریع و درمان به موقع، می توانند بارداری را تجربه کنند.
ژلوفن استامینوفن و همچنین داروهای ضد انعقادی تداخل دارویی دارد و نباید همراه این داروها استفاده شود. این دارو در کبد متابولیزه می شود تا قابلیت جذب داشته باشد بنابراین مصرف زیاد آن به کبد فشار می آورد.
امروزه تولید داروهای ژله ای افزایش پیدا کرده است زیرا قرص بصورت ژله ای، عوارض دارو را حداقل می رساند و دارو سریعتر جذب می شود.
ژلوفن باعث افزایش اثر ضد قند داروهایشان می شود و افت ناگهانی قند و به دنبال آن بروز شوک، بنابراین افرادی که آنتی دیابت استفاده می کنند نباید ژلوفن را در جعبه پذیرایی روزانه خود بگنجانند.
